1 AN NASAVIYNING “SIYRAT US-SULTON JALOLIDDIN MENKUBURNI” ASARI TARIXIY MANBA SIFATIDA MUNDARIJA: KIRISH ASOSIY QISM I BOB SHAXOBIDDIUN AN-NASAVIYNING “SIRAT AS SULTON JALOLIDDIN MANKBURNI” ASARIDA JALOLIDDIN MANGUBERDI FAOLIYATINING AKS ETISHI 1.1 XIL ASR BOSHLARIDA XORAZMSHOHLAR DAVLATIDA IJTIMOIY VA SIYOSIY VAZIYAT.MARKAZIY OSIYOGA MO'GILLAR BOSQINI 1.2 JALOLIDDIN MANGUBERDINING OSIYO, ERON VA KAVKAZ XALQLARINING MOG'IL BOSQINCHILARIGA QARSHI BIRLASHTIRISH UCHUN QILGAN SAY-HARAKATLARI II BOB JALOLIDDIN MANGUBЕRDI JASORATI 2.1 AN NASAVIYNING JALOLIDDIN MANGUBЕRDI HAQIDAGI ASARINING TASNIFI 2.2 MUVAFFAQIYATSIZ 14-YURISH, SULTON JALOLIDDIN HAQIDA KOTIB YOZGAN KITOB XULOSA FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR 2 Kirish Kurs ishining dolzarbligi: Ulug‘ qobiliyatli sarkarda, mohir diplomat va ma‘rifatparvar hukmdor bo‘lmaganida, Sulton Alouddin Muhammad bu qadar yuksaklikka ko‘tarilmagan, o‘zi esa, buyuk hukmdorga, Markaziy Osiyo, jumladan Xorazm va Movarounnahr yuksak fan va madaniyat markaziga aylanmagan bo‘lardi. Bularning barchasi Sulton Alouddin Muhammadning adolatli hukmdor hamda fan va madaniyat homiysi bo‘lganligidan dalolat beradi. Uning vaziri Shahobiddin Xivaqiy o‘z davrining eng bilimli, ma‘rifatli davlat arboblaridan bo‘lgan. Islom dini qonunlarini mukammal bilgan. Davlat boshqaruvining barcha masalalarida o‘ziga xos mustaqil fikrga ega bo‘lib, doim adolat yuzasidan ish ko‘rgan. An-Nasaviyning yozishicha, Xorazmshoh Sulton Muhammad barcha ishlarda dono vaziri Shaxobiddin Xivaqiy bilan maslahatlashgan va uning fikrlariga quloq solgan. Mo‘g‘ullar hujumi jarayonidagi voqealar bu ulkan saltanatning siyosiy asoslari ancha bo‘sh ekanligini ko‘rsatdi. Mamlakatdagi turli siyosiy kuchlar o‘rtasidagi hokimiyat uchun kurash, xalq millat uchun og‘ir kunlarda dushmanga qarshi yakdil bo‘lib birlasha olmaslik, aksincha, o‘zaro nizo, fisqu-fasodlarning yanada kuchayishi, oxir-oqibat saltanatni halokatga olib keldi. Zamondoshlarini va keyingi avlod vakillarini hayron qoldirib, juda qisqa muddatda (uch yil davomida) mag‘lub bo‘lgan bu ulkan saltanatning va uning hukmdori Xorazmshoh Sulton Muhammadning achchiq taqdiri hozirgi avlod uchun achchiq saboq bo‘lmog‘i lozim. Zero, tarix saboq olish uchun…. Kurs ishi maqsadi va vazifasi: Bor-yog`i o`ttiz ikki yilgina umr ko`rgan bu bahodir zotning mo`tabar nomi o`z zamonasida dunyo bo`ylab qanchalar dovruq taratgan bo`lsa, oradan ko`p-ko`p asrlar o`tgach ham mardlik va ozodlik uchun kurash, el-yurtga fidoyilik timsoli sifatida yashab kelmoqda. Uning qahramonligi kelajak avlodlarga, birinchi galda siz bilan bizga tarixiy xotira oldida boshimizni mag`rur tutib yashamogimiz uchun to`la huquq beradi. Islom Karimov Movarounnahr va Xorazmni qo’lga kiritgan Chingizxonda sulton Jaloliddin xayot 3 ekan tinchlik yo’q edi. Go’yo uning borliq toju taxtining shavkati va borlig’i, istiqboldagi muvaffaqiyati-yu, o’zining ham taqdiri sulton Jaloliddin qo’lida-yu, uning ixtiyorida. Ayniqsa, 1221 yilda Jaloliddinning mo’g’ullar ustidan Niso, Nishopur, G’azna atroflarida qozongan g’alabalari Chingizxon oromini buzmoqda edi. Kurs ishining ob’ekti va predmeti: Xorazmshoxlar davlati markazi - Gurganj yirik savdo va madaniy markazga aylangan. Shuningdek, Xazarasp, Kat, Xushmusan, Darg‘on, Savag‘on, Mang‘ishloq, Nuzkat kabi shaxarlari obod shaxarlar qatoriga kirgan. Xorazmshohlar davlatida raiyat, ya‘ni oddiy aholining ijtimoiy turmush tarzi yashi bo‘lishi uchun hukmdorlar alohida ahamiyat berganlar. Jumladan, Xorazmshoh Takash o‘z farmonlaridan birida raiyatga nisbatan adolatli bo‘lshga, dehqonlarning manfaatini himoyaga qilishga, soliqlarni olish jarayonida qonunlarga to‘liq rioya etishga amr qilgan. Jaloliddin Xorazmshoh ham urush natijasida qiyin ahvolga tushib qolgan aholini soliqlardan ozod etgan. Kurs ishi tadqiqotining davriy chegarasi Xorazm davlati qadimdan sun‘iy sug‘orishga asoslangan dehqonchilik, chorvachilik, xunarmandchilik rivojlangan xududlardan biri bo‘lgan. Qadimgi davrlarda bu xududning rivojlanishining aosisy omillardan biri buyuk ipak yo‘lining bu xududdan o‘tganligi edi. Kurs ishining ilmiy va uslubiy asoslari: Xorazmshohlar davlatining ijtimoiy va iqtisodiy ahvoli Xorazmshoxlar davlati markazi -Gurganj yirik savdo va madaniy markazga aylangan. Shuningdek, Xazarasp, Kat, Xushmusan, Darg‘on, Savag‘on, Mang‘ishloq, Nuzkat kabi shaxarlari obod shaxarlar qatoriga kirgan Kurs ishining tuzilishi : Kurs ishi kirish, ikkita bob. 4 ta reja, xulosa va foydalanilgan adabiyotlar ro’yixtidan iborat.1 I BOB Shaxobiddiun an-Nasaviyning “Sirat as sulton Jaloliddin Mankburni” asarida Jaloliddin Manguberdi faoliyatining aks etishi. www.ziyonet.uz. 4 1.1 XIl asr boshlarida Xorazmshohlar davlatida ijtimoiy va siyosiy vaziyat.Markaziy Osiyoga mo'gillar bosqini. Xorazmshohlar davlatining ijtimoiy va iqtisodiy ahvoli Xorazmshoxlar davlati markazi -Gurganj yirik savdo va madaniy markazga aylangan. Shuningdek, Xazarasp, Kat, Xushmusan, Darg‘on, Savag‘on, Mang‘ishloq, Nuzkat kabi shaxarlari obod shaxarlar qatoriga kirgan Xorazm davlati qadimdan sun‘iy sug‘orishga asoslangan dehqonchilik, chorvachilik, xunarmandchilik rivojlangan xududlardan biri bo‘lgan. Qadimgi davrlarda bu xududning rivojlanishining aosisy omillardan biri buyuk ipak yo‘lining bu xududdan o‘tganligi edi. Xorazmshohlar davlati davrida -yirik siyosiy birlashmaning vujudga kelishi bilan davlatning siyosiy mavqei oshdi. Bu esa o‘z navbatida hunarmandchilikning, savdoning rivojlanishiga, shaharlarning yuksalishiga zamin yaratdi. Ulkan mintaqada siyosiy yaxlitlik va barqarorlikka erishilishi natijasid ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlarning rivojlanishida ham ijobiy o‘zgarishlar yuz berdi. Arxeologik izlanishlar, yozma manbalar guvohligiga ko‘ra sun‘iy sug‘orishga katta e‘tibor berilib, vohalar imkonidan iloji boricha keng foydalanishga harakat qilingan. Natijada dehqonchilikniig rivojlanishida uzilish bo‘lmagan. Turli hil qishloq ho‘jalik mahsulotlari yetishtirilgan. Ulardan yuqori hosil olingan. Shaharlarda hayot qaynab, savdo-sotiq, hunarmandchilik rivojlangan. Mamlakatda ishlab chiqarilgan turli xildagi gazlamalar, zargarlik buyumlari, kiyim- kechaklar, gilam, poyondoz, teri, jun, yog‘-moy, sovun, qurol-aslaha, egar- jabdug‘lar, ho‘l meva, quruq meva, ipakliklar, javohirlar va boshqa ko‘plab mahsulotlar ham ichki bozorda, ham tashqi bozorda xaridorgir edi. Albatta, bunda tegishli davlat idoralarining hissasi ham katta bo‘lgan. Chunonchi, doim bo‘lganidek muxtasiblar bozorlardagi narx-navo, mahsulotlarning sifati, toshu tarozuning ahvolidan xabardor bo‘lishni to‘xtatmaganlar. Karvon yo‘llarida to‘xtash joylari, suv omborlari, havzalari qurilgan yo borlari ta‘mirlangan, katta karvonlarni qo‘riqlab borishga hatto sultonning shaxsiy pahlavonlari ham jalb etilgan. Xorazmshoxlar davlati markazi -Gurganj yirik savdo va madaniy markazga aylangan. Shuningdek, Xazarasp, Kat, Xushmusan, Darg‘on, Savag‘on, 5 Mang‘ishloq, Nuzkat kabi shaxarlari obod shaxarlar qatoriga kirgan. Xorazmshohlar davlatida raiyat, ya‘ni oddiy aholining ijtimoiy turmush tarzi yashi bo‘lishi uchun hukmdorlar alohida ahamiyat berganlar. Jumladan, Xorazmshoh Takash o‘z farmonlaridan birida raiyatga nisbatan adolatli bo‘lshga, dehqonlarning manfaatini himoyaga qilishga, soliqlarni olish jarayonida qonunlarga to‘liq rioya etishga amr qilgan. Jaloliddin Xorazmshoh ham urush natijasida qiyin ahvolga tushib qolgan aholini soliqlardan ozod etgan. Xorazmshohlar davrida dehqonlarning turmush tarzi ancha yuqori bo‘lgan. Xukmdorlar va iqto egalari ham dehqonchilikdan yuqori hosil olish uchun dehqonchilikka ko‘p mablag‘ sarflab, qishloqning iqtisodiyotiin qo‘tarishga harakat qilganlar. Takashning munshiysi -shaxsiy kotibi Muxammad Bag‘dodiy At-tasviri ila-t-tarassul (Muxim nomalar bitish yo‘l-yo‘riqlari) asarida o‘sha davrdagi axvolni yozib qoldirgan. Bu davrdagi voqea-hodisalarni o‘z ko‘zi bilan ko‘rgan va to‘g‘ri xolis xulosalar chiqarishi mumkin bo‘lgan inson Shahobiddin An-Nasaviy Sulton Muhammadning hukmronligini yuksak baholab shunday deydi: «Uning amalga oshirgan ishlari nihoyatda ulug‘ edi, otasi unga Xuroson va Xorazm hukmdorligini meros qoldirdi, u bunga Iroq va Mozandaronni ham birlashtirdi. Shu bilan birga, qo‘l ostiga Kirmon, Kesh, Seyiston, G‘ur, O‘azni, Bomiyon mamlakatlarini, Hindistonning vodiylariga qadar maskanlarni qo‘shib oldi. Bu ishlarning hammasini qilichlar qindan chiqarilmasdan, hatto qinlar yelkalarga osilmasdan amalga oshirildi, bu mamlakatlarni ortiqcha kuchsiz, kurashsiz, zo‘ravonlik ____________________________ Karimov I.A Tarixiy xotirasiz kyelajak yo’q. T. SHarq, 2018 va vayronagarchiliksiz, faqat tahdid va qo‘rqitish bilan bosib oldi. U o‘z qo‘l ostiga to‘rt yuzga yaqin shaharlarni birlashtirdi. Boshqa birov bo‘lganda bu darajada muvaffaqiyatga erishishi qiyin kechardi, u esa bir og‘iz so‘z bilan qo‘l ostiga shuncha miqdordagi mulkni to‘pladi». Anushteginlar davrida madrasalar barpo etish, kutubxonalar ochish, ularni kitoblar bilan to‘ldirish, iste‘dod egalarining boshini silash, asrab-avaylash odati saqlanibgina qolmay, yanada rivoj topdi. Ziyo 6 maskani bo‘lmish kutubxonalar faoliyatiga katta e‘tibor berilgan. Masalan, Buxoro viloyatidagi shaharlardan birida fuqarolar, ya‘ni umumiy kutubxona mavjud bo‘lib, unda saqlanadigan qo‘lyozma asarlar g‘oyatda noyob hisoblangan. Xuddi shunday kutubxonalar o‘lkaning boshqa yerlarida ham, masalan, Xorazmda bo‘lgani ma‘lum. Madrasalarga kelsak, manbalarda yozilishicha, bunday bilim maskanlari saltanat markazi Xorazmdan tashqari Nishopur, Isfahon va boshqa shaharlarda ham qad ko‘targan. Ularda o‘qish jarayoniga juda katta mas‘uliyat bilan qaralganini shundan ham bilib olsa bo‘ladiki, Madrasa rahbari va mudarrislar oliy hukmdor yo uning joylardagi noibining maxsus buyrug‘i bilan tayinlanganlar. Chunki har qanday jamiyat, u qanchalik turli imkoniyatlarga ega bo‘lmasin, agar shu imkoniyatlarni yuzaga chiqarishga qodir mutaxassislar bo‘lmas ekan, ular og‘izda qolaveradi. Mutaxassislar esa tarbiyalanadi, parvarish etiladi. Xorazmshohlardan Otsiz, Takashlarning shu ma‘nodagi buyruqlarini tahlil qilarkanmiz, ular mazkur haqiqatni juda to‘g‘ri anglaganliklari namoyon bo‘ladi. Shuning uchun ham ular ta‘lim va tarbiya, fan sohalariga mutasaddilarning ilmli, iymonli, hurmatli, halol bo‘lishlariga katta e‘tibor bilan qaraganlar. Mazkur siyosat o‘z mevasini ham bergan. Bahoviddin Marvaziy, Abu Ali Hasan Buxoriy, Zahiriddin G‘aznaviy, Ismoil Jurjoniy, Faxriddin Roziy, Maxmud Zamahshariy, Abulfath Xorazmiy, Abulqodir Jurjoniy, Sirojiddin Xorazmiy, Rashididdin Votvot, Sayfi Isfarangiy, Ziyo Xo‘jandiy, Najmiddin Kubro, Majididdin Xorazmiy kabi o‘nlab matematiklar, yulduzshunoslar, tabiblar, tarixchilar, shoirlar, faylasuflar, adiblar, tilshunoslar, mutassavvuf olimlar shular jumlasidandir. Albatga, biz va hamkasblarimiz mazkur ro‘yxatni yanada davom ettirib, ularning har biri haqida ko‘plab qog‘oz qoralashimiz mumkin. Ammo bu alohida tadqiqot uchun mavzu bo‘lgani sababli quyida ularning ba‘zi birlarining e‘tiborga molik jihatlariga diqqatni jalb etmoqchimiz. Qutbiddin Muhammad va Otsiz zamonlarida mashhur tibbiyot olimi Sayyid Ismoil Jurjoniy faoliyat ko‘rsatib, bir qator qimmatli asarlar yaratgan. Ular orasida Qutbiddin Muhammadga bag‘ishlangan «Zahirayi Xorazmshohiy» asari alohida o‘rin egallaydi. Bu asarning qimmati shu qadar bo‘lganki, Jolinus (Galen), Muhammad Zakariyo, Ibn Sino, Abu Sahl Masihiy asarlari bilan bir qatorda tibbiyot sohasidagi eng muhim asar va 7 manbalardan biri sifatida qabul qilingan. O‘n ikki jilddan iborat bu asar tibbiyotning barcha yo‘na- lishlari, tashrih, oddiy va murakkab dorilar haqidagi tadqiqotlarni o‘z ichiga olgan. U arab va turk tillariga tarjima qilingan. Ismoil Jurjoniyning eng katta xizmatlaridan biri shundaki, u Ibn Sinodan keyin tibbiyot sohasidagi barcha yo‘nalishlarni yangi tadqiqotlar asosida qaytadan bayon qilib chiqqan. Olim faoliyatining biz uchun qadrli tomonlaridan yana biri shundaki, Ibn Sino yurtimizdan «bir chiqib» qolgan yagona buyuk tibbiyot olimi emas, balki bu soha undan keyin ham bizda yuksak darajada taraqqiy qilib kelganligi ma‘lum bo‘ladi. Zero, o‘tmishdagi olimu fozillarimiz ilmu tafakkurga doimo sodiqpik bilan xizmat qilib kelganlar. Ularning sodiqlik to‘g‘risidagi tushunchalari vatanga nisbatan ham yuksak darajada edi. Buni biz mashhur mutasavvuf olim va shoir Najmiddin Kubro misolida ham yaqqol ko‘rishimiz mumkin. Ulkan hududda markazlashgan davlatning tashkil topganligi turli xalqlar o‘rtasidagi savdo-sotiq va madaniy aloqalarni nihoyatda rivojlanishiga olib keldi, o‘zaro urushlarga chek qo‘yilib, xalqning tinchligi ta‘minlandi. Mirzo Ulug‘bek bu holatni shunday ifodalaydi: «Mo‘tabar tarixlarda bitilmish va zikr etilmishkim, Sulton Muhammad Xorazmshoh zamonida Eron va Turon davlati bag‘oyat osoyishtalikda va solim edi. Chunonchi, agar ko‘zi ojiz kampir qizil oltin to‘la tashtni boshiga qo‘yib Mashriqdan Mag‘ribga jo‘naydigan bo‘lsa, biror jonzot unga daxl qilmagan. Shoh shu darajada kuchaydiki, mamlakatda birorta ham o‘g‘ri qolmadi». o‘g‘ullar bosqini arafasida Xorazmda bo‘lgan arab sayyohi va geografi Ibn Yoqut ham Xorazmning yuksak darajada taraqqiy etgan o‘lka ekanligini qayd qilib o‘tgan edi.G‘arb, xususan, rus tarixchilari Sulton Alouddin Muhammad hukmronligi davrini o‘ziga xos «Renessans» davri, ya‘ni «Xorazm Uyg‘onish» davri deb ataganliklarini hisobga olsak, uning naqadar buyuk hukmdor bo‘lganligini ko‘ramiz.Sulton Alouddin Muhammadning yuksak madaniyatli va ma‘rifatli shaxs bo‘lganligi shubhasizdir. U yoshligidanoq saljuqiylar davlati poytaxti Marvda, shuningdek, o‘sha davrda SHarqning eng go‘zal va katta shahari hisoblangan xorazmshohlar poytaxti Gurganjda zamonasining buyuk allomalaridan yetarli bilim olgan. 8 Xorazmshohlar davri fan va madaniyat yuksalgan, chunki Xorazm an‘anaviy ravishda fan va madaniyat beshigi bo‘lib kelgan. Shuningdek, Xorazmshohlar davrida iqtisodiy-ijtimoiy taraqqiy etgan va davlat arboblari ham ilm-ma‘rifatli bo‘lgan. Xorazmshohlar zamonida ayni shu ikki omil o‘zaro uyg‘unlashgan edi. Xorazmshohlarning barchasi chuqur bilim egasi edilar. Ular ham dunyoviy, ham diniy bilimlarni egallaganlar. Masalan, Otsiz qasidalar, ruboiylar yozgan, ko‘plab nazm namunalarini yoddan aytib bera olgan, san‘at va ilmga katta ixlos bilan qaragan. Ruboiylaridan birida u shunday deydi: «Dunyo beliga urilgan tamg‘a mening farmonimdir, falak qulog‘idagi halqa mening paymonimdir. Bugun shunday saltanatni qo‘lda tutsamda, do‘st rizoligiga erishish mening iymonimdir». Takash, El- Arslon, Sulton Muhammad va xorazmshohlarning boshqa namoyandalari ham keng bilimli, she‘r va san‘atni qadrlovchi bo‘lganlar, nazmda ijod qilganlar. Takash esa ayniqsa ud chalishni o‘rniga qo‘ygan. Ulug‘ qobiliyatli sarkarda, mohir diplomat va ma‘rifatparvar hukmdor bo‘lmaganida, Sulton Alouddin Muhammad bu qadar yuksaklikka ko‘tarilmagan, o‘zi esa, buyuk hukmdorga, Markaziy Osiyo, jumladan Xorazm va Movarounnahr yuksak fan va madaniyat markaziga aylanmagan bo‘lardi. Bularning barchasi ._______________________ Karimov I.A. “Yuksak ma’naviyat - engilmas kuch” T:Ma’naviyat, 2018 y Sulton Alouddin Muhammadning adolatli hukmdor hamda fan va madaniyat homiysi bo‘lganligidan dalolat beradi Uning vaziri Shahobiddin Xivaqiy o‘z davrining eng bilimli, ma‘rifatli davlat arboblaridan bo‘lgan. Islom dini qonunlarini mukammal bilgan. Davlat boshqaruvining barcha masalalarida o‘ziga xos mustaqil fikrga ega bo‘lib, doim adolat yuzasidan ish ko‘rgan. An-Nasaviyning yozishicha, Xorazmshoh Sulton Muhammad barcha ishlarda dono vaziri Shaxobiddin Xivaqiy bilan maslahatlashgan va uning fikrlariga quloq solgan. Mo‘g‘ullar hujumi jarayonidagi voqealar bu ulkan saltanatning siyosiy asoslari ancha bo‘sh ekanligini ko‘rsatdi. Mamlakatdagi turli siyosiy kuchlar o‘rtasidagi hokimiyat uchun kurash, xalq millat uchun og‘ir kunlarda dushmanga qarshi yakdil 9 bo‘lib birlasha olmaslik, aksincha, o‘zaro nizo, fisqu-fasodlarning yanada kuchayishi, oxir-oqibat saltanatni halokatga olib keldi. Zamondoshlarini va keyingi avlod vakillarini hayron qoldirib, juda qisqa muddatda (uch yil davomida) mag‘lub bo‘lgan bu ulkan saltanatning va uning hukmdori Xorazmshoh Sulton Muhammadning achchiq taqdiri hozirgi avlod uchun achchiq saboq bo‘lmog‘i lozim. Zero, tarix saboq olish uchun…. XII asrning II yarmida xorazmshohlar O’rta Osiyoda o’z xududlarini kyengaytirish bilan band bo’lgan bir vaqtda Mo’g’uliston yerlarida turli qabila va urug’lar o’rtasida hokimiyat uchun kurash kyetayotgan edi. Bu davrda bir - birlariga dushman urug’lar (mo’g’ullar, tatarlar, naymanlar, kyeraytlar, markitlar va b.) o’rtasida mulkdorlar va qabila boshliqlari manfaatlarini himoya qiluvchi davlat vujudga kyelayotgan edi. Sahroyi qabilalarni birlashtirgan bu yarim ko’chmanchi davlat boshlig’i Tyemuchin (1155 y. tug’ilgan) 1206 y mo’g’ul aslzodalari tomonidan chaqirilgan qurultoyda barcha mo’g’ul-tatar xonlarining ulug’ xoni etib saylandi va “CHingizxon” (“kuchli”) laqabi ostida hokimiyatni egalladi. CHingizxon o’z davlatida hokimiyatning 10 ta oliy lavozimini ta’sis etgan. U 150 kishidan iborat shaxsiy gvardiya va 10000 ta baquvvat jangchilardan qo’riqchilar tuzdi. U joriy etgan qonunga muvofiq har bir jangchi tinchlik paytida myehnat bilan band bo’lishi, harbiy safarbarlik davrida o’n, yuz, ming, o’n ming, tuman kabi bo’linmalar safida jang qilishi, har bir jangchi urushga o’zi bilan o’q - yoy, xanjar, qilich, qalqon, nayza, arqon, qozon, igna, bolta kabi zarur anjom – uskunalarni olib kyelishi shart edi. qo’shinlardan tashqari, harbiy zodagonlardan iborat saralangan navkarlar bo’lib, ular kyeshik dyeb atalgan va favqulodda hollardagina jangga kirgan. CHingizxon kuchli qo’shin bilan o’z hokimiyatini mustahkamlab olgach, qo’shni xalqlar yerlariga hujum boshladi. U 1206-1211 yillarda Sibir va SHarqiy Turkiston xalqlari (buryat, yoqut, oyrat, uyg’ur va qirg’izlar)ni bo’ysundirdi. SHundan kyeyin, CHingizxon Xitoyga hujum boshladi va 4 yillik urushdan kyeyin Pyekin shahrini egalladi (1215). SHu vaqtdan e’tiboran CHingizxon Muhammad Xorazmshoh davlati bilan astoydil qiziqib, xorazmlik savdogar Maxmud YOlovochdan, SHarqiy Turkiston va Xitoyga 10 qatnovchi o’rta osiyolik savdogarlar Hasan Xo’ja, YUsuf O’troriy, Ali Xo’ja al- Buxoriylardan zarur ma’lumotlar olgan. 1218 y. CHingizxon Yettisuv xududlarini egallab olgach, Xorazmshoh huzuriga 500 tuyadan iborat karvon va elchilar jo’natgan. Biroq, karvon O’tror shahrida shahar noibi Inalxonning buyrug’i bilan talon-taroj qilinib, elchilar qatl etildi. CHingizxonning bu voqyea aybdorlarini jazolash, Inalxonni o’ziga byerish haqidagi talabiga Xorazmshoh rad javobini byerdi. SHunday qilib har ikkala tomon o’rtasida to’qnashuv sodir bo’lishi muqarrar bo’lib qoldi.Mo’g’ullar hujumi arafasida Xorazmshohlar davlatining ijtimoiy – iqtisodiy va siyosiy ahvoli ancha og’ir edi. Mamlakatda mansabdor shaxslar va katta yer egalari bo’lgan aslzodalarning siyosiy tangliklardan foydalanib, mustaqil ish tutishga intilishlari fyeodal tarqoqlikni kuchaytirayotgan edi. Bunga Muhammad Xorazmshohning onasi Turkon Xotun va uning Dashti qipchoqdan kyelib saroyda yuqori lavozimlarni egallab olgan qarindosh-urug’larining o’zboshimchaliklari ham sabab bo’layotgan edi. Bundan tashqari, Xorazmshohning xalifalikka tyegishli ko’plab yerlarning bosib olishi, 1217 y. Bag’dod sari qilingan muvaffaqiyatsiz yurish ham islom olamida uning obro’siga putur yetkazdi. SHunday sharoitda, Xorazmshohlar davlatiga mo’g’ullar hujumi boshlandi. 1218 yilgi O’tror voqyealari CHingizxonning Xorazmga yurishi uchun bahona bo’ldi. 1219 y. syentyabrida CHingizxon barcha qo’shin-larini O’tror atrofida to’plab, ularni to’rt yo’nalish bo’yicha taqsimladi. U qo’shinlarining bir qismini o’g’illari O’qtoy va CHig’atoy boshchiligida O’tror shahrini qamal qilishga qoldirdi. Ikkinchi qismini Jo’ji boshchiligida Sirdaryoning quyi oqimida joylashgan Sig’nok, O’zgan, Jand, YAngikyent shaharlarini egallashga, uchinchi qismini Oloqnuyon boshchiligida Sirdaryoning yuqori oqimida joylashgan Binkat va Xo’jand shaharlarini egallashga yubordi. CHingizxonning o’zi esa asosiy qo’shinlari bilan Buxoroga yurish boshladi. Movarounnahr osmonida zulmat bulutlari yoyilgan, vatan taqdiri xavf ostida qolgan bir vaqtda Xorazmshoh Muhammadning o’zboshimchalik va kaltabinlik bilan olib borgan siyosati mamlakatni halokatga olib kyeldi. U o’g’li Jaloliddin va tajribali sarkarda Tyemur Malikning maslahatlarini 11 e’tiborga olmasdan, kuchlarini yirik shaharlarga bo’lib tashladi. O’zi esa mamlakatni qiyin vaziyatda qoldirib, bir to’da qo’rqoq ayonlari bilan janubi-g’arbga qochdi. O’tror shahrini egallash uchun qoldirilgan mo’g’ul qo’shinlari uni 5 oy qamal qildilar. SHahar hokimi Inalxon boshliq mudofaachilar mo’g’ullar siquviga katta qiyinchilik bilan bardosh byerib turgan bir paytda Muhammad Xorazmshohdan norozi bo’lgan qoracha Hojib boshchiligidagi bir guruh shahar himoyachilar mo’g’ullar tarafiga o’tib kyetdilar. SHundan kyeyin mo’g’ullar O’tror shahrini egallab, uni talon-taroj qildilar va ommaviy qirg’in o’tkazdilar. Xorazmshoh qo’shinlarining bo’lib tashlanganidan foydalangan CHingizxon 1920 y. boshlarida Buxoro shahrini qamal qildi. Buxoro aholisi Ixtiyoriddin qushlu, Hamid Po’ra, qoraxitoy Suyunchxonlar boshchiligida shahar mudofaa qilindi. Biroq, kuchlar tyeng bo’lmagani va chyetdan madad kyelmaganligi tufayli himoyachilar taslim bo’ldilar. Mo’g’ullar Buxoro shahri egallab, uning noyob, mye’moriy yodgorliklarini vayron etdilar, machitlar otxonalarga aylantirildi. Buxoro egallangandan kyeyin CHingizxon qo’shinlari 1220 y. martida Samarqandga yurish boshladi. Samarqand shahri aholisi uzoq qamalga dosh byera oladigan darajada mudofaaga tayyorgarlik ko’rgan bo’lsada, tadbirkorlik va ahillik yetishmaganligi tufayli mudofaa-chilar taslim bo’ldilar. SHahar vayron etilib 30000 ga yaqin kishi qul qilindi. Xo’jand va Tyermiz shaharlari ham shu holga tushdilar. 1221 y. boshlarida Xorazmshohning o’g’illari Jaloliddin, Uzloqshoh va Oqshohlar Xorazmshoh vafot etganligi, Jaloliddin uning vorisi etib tayinlanganligini ma’lum qildilar. Biroq, saroydagi ziddiyatlar Jaloliddinga mamlakatni boshqarishga imkon byermadi va u Uzlokshoh foydasiga taxtdan voz kyechdi. Jaloliddin Tyemur Malik guruhi bilan yashirincha Xurosonga o’tib kyetdi. Uzloqshoh ham taxtni tashlab qochdi. Xorazm taxti qipchoq amiri Xumortakin qo’liga o’tdi. SHunday vaziyatda, CHingizxon va Jo’ji qo’shinlari Urganch shah-rini qamal qilishdi. SHahar mudofaasi yaxshi tashkil etilgan bo’lib, mudofaachilarga buyuk alloma Najmiddin Kubro va 76 yoshli Ahmad ibn Umar Xivaqiy boshchilik qildilar. Kubroning “YO Vatan, yo sharofatli o’lim” dyeb qilgan xitobi ostida urganchliklar qariyb 5 oy mo’g’ullarga 12 qarshilik ko’rsatdilar. Biroq, yordamchi kuchlar bo’lmaganligi tufayli mag’lub bo’lishdi. Xumortakin mo’g’ullarga shahar darvozasini ochib byerdi. qattiq qirg’indan kyeyin shahar mo’g’ullar qo’liga o’tdi. 1221 y. oxirlarida CHingizxon Markaziy Osiyoning dyeyarli barcha xududlarida o’z hukmronligini o’rnatdi. CHingizxon Markaziy Osiyoni egallab olgan bo’lsada hyech qayerda Movarounnahrdagidyek qarshilikka uchramadi. O’tror, Xo’jand shaharlari aholisi, shayx Najmiddin Kubro va Jaloliddin Mangubyerdi boshliq mudofaachilar bosqinchilarga qattiq zarbalar byerdilar. Ayniqsa, Jaloliddinning jasoratlari tahsinga loyiqdir Jaloliddin Mangubyerdi Muhammad Xorazmshohning turkman xotini Oychyechakdan tug’ilgan (1199) bo’lib, mo’g’ullar O’rta Osiyoga bostirib kirganda, u 20 yoshga to’lgan barvasta yigit edi. Uning Muhammad Xorazmshohning vorisi sifatida mamlakatni boshqarishiga qarshi bo’lgan qipchoq amaldorlari ukasi Uzloqshohni taxtga o’tqazish payiga tushdilar. Bunday sharoitda davlatni boshqarishga ko’zi yetmagan Jaloliddin Tyemur Malikning ozgina qo’shinlari bilan Xurosonga yo’l oldi. Uning 700 kishilik qo’shini dastlab g’azna shahri yaqinida 30 ming kishilik mo’g’ullar qo’shinini tor-mor qildi. Jaloliddin g’aznada qaytadan qo’shin to’pladi. U qo’shinlari orasida boshlangan nizolarni bartaraf qilib, qat’iy harbiy tartib o’rnatdi. 1221 yil yozida mo’g’ullarning SHig’i qutxu nuyon boshliq qo’shinlari bilan Jaloliddin qo’shinlari o’rtasida Parvon dashtida bo’lgan jangda Jaloliddin qo’shinlari g’alaba qozondi. Tarixchilarning yozishicha “Jaloliddinning o’zi SHig’i qutxuning qo’shini o’rtasiga otilib kirib, uning harbiy tartiblarini buzib yuborgan va bayroqlarini otlarning tuyoqlari ostida poymol qilgan”. Jangda katta talofat ko’rgan SHig’i qutxu qolgan qo’shinlari bilan CHingizxonning Tollikondagi qarorgohiga qochgan. CHingizxon qisqa vaqt ichida qo’shinlariga bir nyecha marta zarba byergan Jaloliddinga qarshi o’zi jangga kirishgan. Bu vaqtda Parvondagi jangda g’alaba qozonib ko’plab o’ljalarni qo’lga kiritgan Jaloliddin qo’shinlari o’rtasida ham bo’linish yuz byerdi. Jaloliddinning umumiy dushmani bo’lgan mo’g’ullarga qarshi jipslashishga qilgan da’vatlariga qaramay ayrim xalqlarning vakillari, jumladan, xalajlar, afg’onlar va b. qo’shinni tark etdilar. SHunday bo’lsada 13 Jaloliddin mo’g’ullar uchun hali ancha xavfli kuch edi. CHingizxon qo’shinlarining uni o’rab olish va qo’lga tushirishga harakat qilayotganligi eshitgan Jaloliddin g’aznani tark etdi. Biroq, g’aznadan 50 chaqirim sharqda Jaloliddin mo’g’ullar bilan to’qnashib jang bilan chyekina boshladi. CHingizxon Sind daryosi bo’yida Jaloliddin qo’shinlarini o’rab oldi. Bu yerda bo’lgan uch kunlik jangda Jaloliddin mo’g’ullarning ko’plab qo’shinlarini qirib tashladi, o’zining ham barcha amirlari halok bo’ldi. Jami 700 ga yaqin qo’shin bilan qolgan Jaloliddinni CHingizxon tiriklayin qo’lga olish haqida bo’yruq byergan. Mo’g’ullar tomonidan o’rab olingan Jaloliddin qurshovdan chiqish imkoni yo’qligini ko’rgach oila a’zolari va qo’shinlariga o’zlarini daryoga tashlash haqida buyruq byergan. U oz sonli qo’shinlari bilangina narigi qirg’oqga chiqib olishga muvaffaq bo’lgan. SHundan kyeyin, Jaloliddin 10 yil davomida Hindiston, Eron, Iroq va Kavkaz ortida mo’g’ullar va b. dushmanlariga qarshi jang qildi. Jaloliddinning mo’g’ullar bilan so’nggi yirik jangi 1227 y. syentyabr oyida Isfaxon yaqinida bo’lib, unda mo’g’ullar yoppasiga qirib tashlandi. ________________________________ Karimov SH., SHamsiddinov R. Vatan tarixi, T.2017 1.2 Jaloliddin Manguberdining Osiyo, Eron va Kavkaz xalqlarining mog'il bosqinchilariga qarshi birlashtirish uchun qilgan say-harakatlari Xorazmshohlar davlatining so‘nggi hukmdori, mohir sarkarda. Anushteginiylardan. Xorazmshohlardan Muhammadning katta o‘g‘li. Onasi – Oychechak turkman kanizaklaridan bo‘lgan. Jaloliddin burnida holi (mank) bo‘lgani uchun Mankburni nomi bilan atalgan. Keyinchalik bu nom talaffuzda o‘zgarib “Manguberdi” nomi bilan mashhur bo‘lib ketgan. Jaloliddin voyaga yetgach, otasi uni G‘azna, Bomiyon, G‘ur, Bust, Takinobod, Zamindovar va Hindiston hududlarigacha bo‘lgan yerlarda hokim va taxt vorisi etib tayinlangan (1215). Biroq Turkon xotun va qipchoq amirlarining qat`iy noroziligi sababli Qutbiddin O‘zloqshoh foydasiga vorislikdan mahrum etilgan. Jaloliddin otasining harbiy 14 yurishlarida ishtirok etib, o‘zining jasur jangchi, iqtidorli sarkardalik qobiliyatlarini namoyish etgan (qadimgi Irg‘is daryosi bo‘yidagi jang). Chingizxon boshchiligidagi mo‘g‘ul qo‘shinlari Movarounnahrga bostirib kirib birin-ketin shaharlarni egallab, Samarqandga yaqinlashganlarida xorazmshoh Muhammad Kaspiy dengizi bo‘yida joylashgan Obeskun shahri yaqinidagi Ashur ada orolidan panoh topgan. Og‘ir bemor bo‘lgan Muhammad o‘g‘illarini yoniga chorlab, so‘nggi damda Jaloliddinni o‘z o‘rniga xorazmshoh etib tayinlagan. Jaloliddin Manguberdi ukalari Oqshoh va Qutbiddin O‘zloqshohlar bilan birga Urganch mudofaasiga oshiqadi. Lekin Urganchdagi qipchoq amirlari Turkon xotunning akasi Xumorteginni sulton deb e`lon qilib, Jaloliddin Manguberdiga qarshi suiqasd uyushtirmoqchi bo‘ldilar. Bundan xabar topgan Jaloliddin Manguberdi Temur Malik boshchiligidagi 300 kishilik suvoriylar bilan o‘z vatani – Xorazmni tashlab Xurosonga ketishga majbur bo‘ladi. Niso shahri yaqinida uni 700 nafar mo‘g‘ul suvoriysi kutardi. Jaloliddin Manguberdi shiddatli jangdan so‘ng ularni tor-mor keltirib, Nishopurga keldi. Bu yerdan u barcha viloyat hokimlariga qarshi birlashishga da`vat etdi, bir oydan so‘ng G‘azni tomon yurdi. Yo‘lda unga Hirot voliysi, qaynotasi Aminalmulk 10 ming kishilik qo‘shin bilan kelib qo‘shildi. Qandahorni qamal qilib turgan mo‘g‘ul qo‘shinlari bilan 3 kunlik jangda Jaloliddin Manguberdu ularni tor-mor keltirgan. U G‘aznaga 1221-yil keldi. Bu yerda unga xalaj qabilasi boshlig‘i Sayfuddin Ig‘roq, Balx voliysi A`zam malik, afg‘onlar sardori Muzaffar malik, qarluqlar boshlig‘i Hasan Qarluq kelib qo‘shildilar. Ularning har biri ixtiyorida 30 minglik qo‘shin bor edi. Jaloliddin Manguberdining o‘zidagi kuchlar esa 60 ming suvoriy edi. Jaloliddin Manguberdi Valiyon qal`asini qamal qilayotgan Takajuk va Malg‘ur boshchiligidagi mo‘g‘ul qo‘shiniga hujum qilib, 3 kunlik jangdan so‘ng ular tor-mor keltirgan, 1000 dan ortiq mo‘g‘ul askari o‘ldirilgan, omon qolgan qismi Panjshir daryosidan o‘tib, ko‘priki buzib tashlashgan. Bu Jaloliddin Manguberdining mo‘g‘ullar ustidan qozongan dastlabki yirik g‘alabasi edi. Chingizxon Jaloliddin Manguberdiga qarshi Shiki Xutuxu no‘yonni 45 minglik qo‘shin bilan jo‘natadi. G‘azna yaqinidagi Parvon jangida Jaloliddin 15 Manguberdi mo‘g‘ullar ustidan ajoyib g‘alabani qo‘lga kiritadi. Jangda harbiy taktika tarixida birinchi bo‘lib, Jaloliddin dushman suvoriylariga qarshi ot yonida turib piyoda jang qilish uslubini qo‘llaydi. Mo‘g‘ullarning Ushbu jangdagi mag‘lubiyati to shu vaqtgacha jiddiy zarbaga uchramagan Chingizxonning asosiy kuchini urushga solishi va harbiy harakat rahbarligini o‘z qo‘liga olishga majbur etadi. Biroq jangdan so‘ng Jaloliddin Manguberdining lashkarboshilari o‘lja ustida o‘zaro janjallashib qolib, oqibatda Sayfuddin Ig‘roq, A`zam malik va Muzaffar maliklar Jaloliddin Manguberdini tark etganlar. Jaloliddin Manguberdining yonida faqat Aminalmulk o‘z lashkari bilan qolgan, xolos. Chingizxon katta qo‘shin to‘plab Jaloliddin Manguberdiga qarshi shaxsan o‘zi otlangan. G‘ardiz qal`asi yaqinida Jaloliddin Manguberdi Chingizxon qo‘shinining ilg‘orini tor-mor keltiradi va kuchi ozligi sababli Sind (Hind) daryosi tomon chekinadi. Chingizxon qo‘shini Jaloliddin Manguberdini daryodan o‘tishiga imkon bermay qurshab oladi. 1221-yil 25-noyabrda bo‘lgan tengsiz jangda (Sind daryosi bo‘yidagi jang) mag‘lubiyatga uchragan Jaloliddin Manguberdi 4000 jangchisi bilan Sindning o‘ng sohiliga suzib o‘tib, cho‘l ichkarisiga kirib ketdi (Bu cho‘l hozirda ham cho‘li Jaloliy deb ataladi). Chingizxon Jaloliddin Manguberdining bu jasoratidan hayratda qolib, o‘z o‘g‘illariga qarab: “Ota o‘g‘il mana shunday bo‘lishi lozim!”, degan. Endilikda Chingizxon O‘ziga teng raqibga duch kelganini yaxshigina tushunib, Jaloliddinning katta kuch to‘plashiga xalaqit berish uchun barcha choralarni ko‘radi. Oradan bir necha kun o‘tgach, Jaloliddin Manguberdi qo‘shini soni 7 mingga yetdi. Unga Ko‘lbars bahodir, Kabkuh va Sa`diddin Ali ash-Sharabdor kabi lashkarboshilar o‘z kishilari bilan kelib qo‘shildi. Jaloliddin Manguberdi Shimoliy Hindistonning notanish cho‘lida och, juldur kiyimli jangchilari bilan sargardonlikda qoldi. Uning bu holidan foydalanmoqchi bo‘lgan Shatra viloyati rana (shoh) si Jaloliddin Manguberdiga hujum qilgan. Jaloliddin Manguberdining merganlik bilan otgan kamon o‘qidan rana halok bo‘ladi, qo‘shini esa parokanda bo‘lib qochadi. Jaloliddin Manguberdi katta o‘ljani qo‘lga kiritadi. Bu g‘alabadan so‘ng Sind, Uchcha, Mo‘lton, Lohur va Peshavor hokimi Nosiriddin Qubacha (1205-1227)ning 16 Nandana va Sakundagi noibi Qamariddin Karmoniy Jaloliddin Manguberdiga o‘zini xayrixohligini izhor etib, sovg‘a-salomlar jo‘natgan. G‘iyosiddin Pirshohdan ajralib ketgan amirlardan Sanjoqonhon, Elchi pahlavon, O‘rxon, Soyircha, Tekjoruq Xonkishilar o‘z lashkarlari bilan kelib Jaloliddin Manguberdiga qo‘shildilar. Jaloliddin Manguberdi Kalor shahri, Parosravar, Tarnuj qal`alarini qo‘lga kiritdi. Mulklarining katta qismidan ajralgan Qubacha 10 ming otliq qo‘shini hamda mamluklar sulolasidan bo‘lgan Dehli sultoni Shamsuddin Eltutmishdan olgan qo‘shimcha kuch bilan Jaloliddin Manguberdiga qarshi jang qilgan, biroq mag‘lubiyatga uchragan, uning xazinasi, qurol-yarog‘lari o‘lja tushgan. 1222-yil Chingizxon Jaloliddin Manguberdi izidan To‘rbay To‘qshin va Bola no‘yonni 20 minglik qo‘shin bilan jo‘natadi. Lekin ular Mo‘ltonga qadar _____________________________ Murtozayeva R.X va boshqalar. O’zbyekiston tarixi (ma’ruzalar matni), T.2014,221-265 borib, shaharni ololmay, jazirama issiqqa dosh berolmay qaytishadi. Jaloliddin Manguberdi o‘ziga qarshi mo‘g‘ul qo‘shinlari jo‘natilgani xabarini Parosravar qal`asini olgandan so‘ng eshitgan. Jaloliddin Manguberdi Mo‘lton tomon yo‘l olib Qubacha mulklaridan Uchcha, Sadusan, Xatisor, Deval va Damrillarni qamal qiladi, qo‘shini uchun tuyalar zarurligi tufayli Gujarot viloyati markazi Nahrvalga Xosxon boshchiligida qo‘shin jo‘natadi. Shamsuddin Eltutmish Jaloliddin Manguberdi ustiga katta qo‘shin (30 ming otliq, 100 ming piyoda, 300 ta fil) tortadi. Jaloliddin Manguberdi mardonavorlik bilan raqibiga qarshi chiqadi. Jaloliddin Manguberdining O‘zbek Toy Jahon Pahlavon qo‘mondonligi ostidagi ilg‘ori Eltutmish ilg‘ori bilan to‘qnashib raqibidan ustin keladi. Eltutmish Jaloliddin Manguberdi huzuriga elchisini yuborib sulh so‘raydi. Jaloliddin Manguberdi Hindistonda o‘z nomidan kumush va mis tangalar zarb qiladi, unga tobe hind mulklarida uning nomi xutbaga qo‘shib o‘qilgan. Biroq vaziyat borgan sari murakkablashib bormoqda edi. Eltutmish, Qubacha, shuningdek, Hindistonning boshqa viloyat hokimlari o‘zaro til biriktirib Jaloliddin Manguberdiga qarshi ittifoq 17 tuzmoqchi ekanliklari ayon bo‘lib qoldi. Jaloliddin Manguberdining lashkarboshisi Yazidak pahlavon va Sunqurjiq Toysilar xiyonat qilib Eltutmish tomoniga o‘tganlar. Qiyin vaziyatdan qutulish uchun Jaloliddin Manguberdi harbiy kengash chaqirgan. Amirlarning ko‘pchiligi Iroq tomon yurish qilib, uni G‘iyosiddin Pirshohdan tortib olishni taklif qiladi. Iroqda siyosiy parokandalik hukm surardi. Iroq tomon ketishga qaror qilinadi. Jaloliddin Manguberdi o‘zining Hindistonda zabt etgan mulklariga O‘zbek Toy Jahon Pahlavoni, G‘ur va G‘azni viloyatlariga Hasan Qarluqni noib sifatida qoldirib, Iroqqa yo‘l olgan. Cho‘lu biyobonlarni kesib o‘tishda Jaloliddin Manguberdining ko‘p jangchilari nobud bo‘lgan, nihoyat u 4 ming jangchisi bilan Kirmonga yetib kelgan. G‘iyosiddin Pirshohning Kirmondagi noibi Baroq hojib Jaloliddin Manguberdiga tobelik izhor qiladi. Shundan so‘ng Jaloliddin Manguberdi Fors viloyati markazi Sherozga kelgan. Fors hokimi otabek Sa`d ibn Zangiy va Yazd hokimi otabek Alouddavla ibn To‘g‘onshoh unga tobelik bildirishadi. Jaloliddin Manguberdi Isfahonga kelganda aholi uni katta tantana bilan kutib oladi, qo‘shini qurol-aslaha bilan ta`minlanadi. Bu hol G‘iyosiddin Pirshohga yoqmaydi, u akasiga qarshi 30 ming otliq qo‘shin bilan yo‘lga chiqadi. Biroq Jaloliddin Manguberdi unga sovg‘a-salomlar bilan miroxur Odekni elchi sifatida jo‘natgan va o‘zaro nizoni tinchlik bilan hal etgan. Qo‘shin boshliqlari Jaloliddin Manguberdi tomoniga o‘tgan. 1225-yil Jaloliddin Manguberdi Ozarbayjonga yurish qiladi. So‘ng Bag‘dodga qarshi yurishga hozirlik ko‘radi. Xalifa Nosirgacha elchi jo‘natib, mo‘g‘ullarga qarshi birlashishga chaqiradi. Bunga javoban Xalifa Jaloliddin Manguberdiga qarshi o‘zining mamluki amir Jamoliddin Qushtemir boshliq 20 minglik qo‘shin jo‘natdi. Basra yaqinidagi jangda Xalifa qo‘shinlari tor-mor keltirildi. Xalifa Bag‘dod mudofaasi bilan mashg‘ul bo‘ladi. Jaloliddin Manguberdi Bag‘dod atrofida 12 kun turgach, Ozarbayjon tomon ketadi. Ozarbayjon va Arron otabegi O‘zbek ichkilik, maishatga berilib davlat ishlarini o‘z holiga tashlab qo‘ygan edi, davlatni amalda uning xotini Malika xotun boshqarardi. 1225-yil mayda Jaloliddin Manguberdi Marog‘a shahrini jangsiz qo‘lga kiritadi. Damashq, Erbil hokimlari u bilan ittifoq tuzishga rozi bo‘ladilar. Otabek O‘zbek Tabrizni tashlab Ganjaga, so‘ng Alinjo qal`asiga qochib o‘sha yerda vafot etadi. Jaloliddin Manguberdi Malika xotunga 18 uylanadi. Tabrizda bir necha kun turgandan so‘ng o‘z qo‘shinini Gruziya tomon boshlaydi. 1225-yil avgustda Garni qal`asi yaqinida gurjilarning Ivane Mxargdzeli boshliq 60 minglik qo‘shinini tor-mor keltiradi va Tiflisga qarab yuradi. Gruziya malikasi Rusudana Kutaisiga ko‘chib o‘tgan. Jaloliddin Manguberdi Dvin, Lori shaharlarini egallaydi, Surmari shahri hokimlari o‘z tobeliklarini bildirishgan. 1227- yil sentabrda Isfahondan 30 chaqirim sharqdagi Sin qishlog‘i yaqinida Jaloliddin Manguberdi mo‘g‘ullarning Taynol no‘yon boshliq qo‘shinini yenggan. _____________________________ http://www.google.com.uz/ II BOB Jaloliddin Mangubеrdi jasorati 2.1 An Nasaviyning Jaloliddin Mangubеrdi haqidagi asarining tasnifi Bor-yog`i o`ttiz ikki yilgina umr ko`rgan bu bahodir zotning mo`tabar nomi o`z zamonasida dunyo bo`ylab qanchalar dovruq taratgan bo`lsa, oradan ko`p-ko`p asrlar o`tgach ham mardlik va ozodlik uchun kurash, el-yurtga fidoyilik timsoli sifatida yashab kelmoqda. Uning qahramonligi kelajak avlodlarga, birinchi galda siz bilan bizga tarixiy xotira oldida boshimizni mag`rur tutib yashamogimiz uchun to`la huquq beradi. Islom Karimov Movarounnahr va Xorazmni qo’lga kiritgan Chingizxonda sulton Jaloliddin xayot ekan tinchlik yo’q edi. Go’yo uning borliq toju taxtining shavkati va borlig’i, istiqboldagi muvaffaqiyati-yu, o’zining ham taqdiri sulton Jaloliddin qo’lida-yu, uning ixtiyorida. Ayniqsa, 1221 yilda Jaloliddinning mo’g’ullar ustidan Niso, Nishopur, G’azna atroflarida qozongan g’alabalari Chingizxon oromini buzmoqda edi. Sulton Jaloliddin G’aznaga yеtib kеlganda Xorazmshohning tarqalib kеtgan qo’shinlari uning atrofida to’planadilar. Tuluxondan mag’lubiyatga uchrab G’azna tomon chеkingan Hirot kuchlari ham Jaloliddining kuchlariga qo’shiladilar. Qabaqliyon qavmidan bo’lgan 40 ming qo’shin Xorazmdan еtib kеladi. Xullas, 19 dushmanga qarshi tura oladigan katta kuch to’planadi. Jaloliddin bu kuchlar bilan G’aznaga yaqin bo’lgan Voliyon qal'asi atrofida Chinizxonning Bеkchak va Timqur boshliq qo’shnini yakson qiladi. Dushman to’qqiz ming jangchisidan judo bo’lib, juda ko’p o’lja, boyliklarni tashlab qochadi. Chingizxon bu shum xabarni Tolqonda turganda eshitadi va Jaloliddinni tеzda daf qilish uchun eng ishonarli va dongdor lashkarboshisi Qayqur no’yon boshchiligida 30 ming shilik qo’shinni yuboradi. Ikki o’rtada jang 1221 yilning yozida Parvona dashtida bo’ladi. Jaloliddin janglar tarizida birinchi marta Mo’g’ullarga qarshi kurashda yangi taktik usulni qo’llaydi: jangchilarga otdan tushib, jilovlarini bеllariga bog’lashni va kamon bilan jang qilishni buyurad. Tun qorong’usiga qadar davom etgan jangda ikki tomonning birortasiga ham zafar kulib boqmaydi. Ertasi kuni Qayqur no’yon harbiy hiyla ishlatmoqchi bo’ladi. U dushmanni yangi kuchlar kеlib qo’shildi, dеb ishontirish maqsadida kigiznamat va choponlar orasiga poxol hashaklar solib sun'iy boshlar yasab ularni otlar ustiga o’tqazib qo’yadi. “Soxta jangchilar”ni tuyalar karvoni va aravalar orasiga joylaydilar. Bu hiyla Jaloliddin askarlarni dastlab ancha dovdiratib qo’yadi. Ularning ba'zilari hatto chеkinishga maslahat ham bеradilar. Ammo sulton og’ir va bosiqlik bilan avvalgi kundagi taktika asosida otdan tushib kurashni davom ettirishni tavsiya qiladi. Dushmanning bir nеcha hujumi qaytarilgach, sulton buyrug’i asosida chalingan karnay sadolari osda Jaloliddn askarlari otlarga minib, shovqin-suronlar bilan mo’g’ullar ustiga tashlanadilar. Dushman tilka-pora qilinadi. Qayg’ur no’yon ozgina odam bilan Chingizxon huzuriga kirib boradi. Bu xabarni eshitgan Chingizxon dahshatga tushadi. U shu zahotiyoq o’zining barcha kuchlarini jamlab, sulton Jaloliddinni daf qilish maqsadida shaxsan o’zi otlandi. Parvona dashtidagi g’alaba sulton Jaloliddinga qimmatga tushadi. Mo’g’ullar ustidan qozonilgan g’alabadan so’ng qo’lga kiritilgan o’ljani taqsimlash paytda nizo kеlib chiqadi. O’ljaga tushgan bir arabi ot uchun Xorazmshohning mo’tabar amirlaridan Sayfiddin O’g’roq bilan Hazora maligi Amin Malik janjallashib qoladilar. Qizishib kеtgan Amin Malik tortishuv paytida O’g’roqning boshiga qamchi bilan tushiradi. Sulton Jaloliddin bu nizoni bartaraf qilmaydi. Xafa bo’lgan 20 Sayfiddin O’g’roq 30 ming askari bilan kеtib qoladi. Qabaqli turkman va xalaj sipohlari ham sultonan yuz o’giradilar. Natijada Jaloliddinning qo’shinlari yarmiga kamayib, kuchsizlanib qoldi. Chingizxon ikki o’rtada masofani juda tеz fursatda bosib o’tib G’aznaga еtib kеladi va Jaloliddinni 1221 yilning kuzida ta'qib qila boshlaydi. Jaloliddin Chingizxonning ko’p sonli qo’shinlariga qarshi tura olmasligini payqab, avval G’aznaga, so’ngra Sind (Hind) daryosiga chеkinadi. Chingizxon Sind daryosiga yaqinlashganda Jaloliddining kеyingi kuni daryoni kеchib o’tmoqchi ekanligini eshitib shu kеchaning o’zidayoq daryoning kеchuv yo’lini to’sadi. U sulton qo’shinining orqadagi qismiga еtib olib uni tor-mor qiladi. 1221 yil 9 dеkabrda Jaloliddinning yarim oy shaklida joylashtirilgan hamd qanotlari bilan Sind daryosiga tiralgan oz sonli qo’shinni o’rab oladi. “Sulton Jaloliddin bin Sulton Muhammad Xorazmshoh, - dеb yozadi Mirzo Ulug’bеk, - o’zini suvu olov o’rtasida ko’rdi, chunonchi bir tarafida kеskir qilichlar olv soqardi, boshqa taraqida esa qonxo’r daryo turardi. Hеch bir tomondan chiqib kеtishning iloji yo’q edi. Noiloj janga kirishdi. Bahodirlik otini kurashmaydoniga solib, totor kofirlardan ko’pini halokat tuprog’iga qordi va hеch bir kulfatsiz jang qildiki, agar Rustami doston tirik bo’lganda, unga bo’lgan muabbat yopig’ini o’z еlkasiga solgan bo’lardi. Agar kumushtan Isfandiyor bu jangni mushohada qilganda, uning xizmatida qullik laozimini jonu dili bilan qabul qilgan bo’lardi.” Chigizxon Jalolidini tiriklayin qo’lga olishga farmon bеrdi. Xorazm bahodiri еtti yuzta mard yigitlari bilan jang maydoni o’rtasida arslonlardеk jon bеrib jon olardi. “Qaysi tomonga ot choptirmasin, tuproqni qong bo’yardi. Agar bu jangni Zolning o’g’li ko’sa edi, u sulton Jalol (uddin)ning qo’lini o’pgan bo’lardi.” Ammo, Chingizxon lashkari hisobsiz edi. Uning jang maydonidagi lashkari hisbsiz edi. Uning jang maydonidagi asosiy kuchlari parokanda bo’lish arafasida turgandi. Biroq, pistirmadagi 10 ming nafar saralangan lashkar jang oqibatini Chingizxon foydasiga hal qiladi. Sulton Jaloliddin vazmyatning g’oyat og’ir va mushkulligini hisobga olib, rafiqasi, onasi va farzandlarining dushman qo’liga tushishini istamay 21 ularni Sind daryosiga cho’ktiradi. Chunki o’sha kuni mo’g’ullar Jaloliddinning qo’lga tushirilgan 7 yoshli o’g’lining yuragini tiriklayin sug’urib olgan edilar. O’zi esa qora to’rik otiga minib, so’nggi bora mo’g’ullarga hamla qilib, so’ng oti jilovini orqaga tortadi; Sovutini yеlkadan tashlab, otiga qamchi bosadi va balandlikdagi qoyadan o’zini Sind daryosiga otadi. (Daryo qirg’og’idan to o’zan (suv)gacha o’n gazdan ortiqroq edi.) Jaloliddin daryoning narigi soxiliga o’tib oladi va ko’zdan g’oyib bo’ladi. Mirzo Ulug’bеkning bеrgan ma'lumotlariga qaraganda, Jaloliddinning orqasidan daryoning narigi qirg’og’iga uning yana еtti jangchisi birga suzib o’tadi. Daryo qirg’og’iga kеlib bu voqеani kuzatib turgan Chingizxon taajjub va hayratdan yoqasini barmoqlari bilan tutib: «Otadan dunyoda hali bunday o’g’il tug’ilmagan. U sahroda shеr kabi g’olib jangchi, daryoda esa nahang (aqula) kabi botir. Qanday qilsinki, hali hеch kim taqdir bilan, hеch bir mojaroda tеng kеlolmagan. Lеkin u mardlikning dodini bеrdi. Qazoyi qadar qarshisida qudrat qo’lini (mardona) ochdi. Mardlik bilan undan (qazo) qutulib bo’lmaydi. Nima qilsin- qilmasin bu ulug’ xudo ishidir»,' — dеgan edi. Dushmandan omon-eson qutulgan Jaloliddin o’zining oz sonli askari bilan Shimoliy Xindistoining bir chеkkasiga o’tib omonatgina jon saqlashga majbur bo’lgan edi. Bundan xabar topgan Shatra viloyatining podshosi chaqirilmagan mеhmonlarning og’ir ahvolidan foydalanib ularni daf qilmoqchi bo’ladi va xujum uyushtiradi. Axvolining tangligini hisobga olgan Jaloliddin tavakkal qilib Shatra podshosini yakkama-yakka jangga chorlaydi. Bu jangda g’alabaga erishgan sultonga Shatra podshosining mingta otliq va bеsh mingta yaxshi qurollangan jangchilari taslim bo’ladilar va uning tomoniga o’tadilar. Bu muvaffaqiyatdan so’ng tеvarak- atrofdagi yangi-yangi kuchlar Jaloliddinga kеlib qo’shiladilar. Bu mamlakatning eng katta lashkarboshisi Shamsiddin Eltutmish ham umumiy dushman — mo’g’ullarga qarshi kurashmoq maqsadida 30 ming otlik va 100 ming piyoda asl qurol tutgan askarlarini olib Jaloliddin xuzuriga kеladi. Lashkarboshi ixtiyorida 300 ta fil ham bor edi. Shu tariqa Jaloliddin Xindiston shimolida katta davlat barpo etadi, o’z nomidan kumush va mis tangalar zarb ettiradi, o’zi egallab turgan xududda soliq 22 siyosatini joriy qiladi. U o’z davlati chеgaralarini kеngaytirib kuch to’plab, so’ng mo’g’ullar bilan xisob-kitobni bir yoqliq qilishni qalbining to’rida tugib qo’yadi. Jaloliddin Mangubеrdi ana shu maqsadda o’zining dastlabki harbiy yurishlarini Irokda lashkar tortishdan boshlaydi. Tеz orada Iroq va Eronning obro’li xon va bеklari Jaloliddin tomoniga o’tadilar. Misr va Suriya davlatlari ham sultonga elchi yuborib, u bilan birga qo’shilish istagini bildiradi. 1226 yilgacha ____________________________ O’zbekiston tarixi. 1- qism. – T., Universitet, 2017 y. Jaloliddin Ozarbayjon va Gurjistonni jang bilan egallaydi. Mo’g’ullar sulton Jaloliddinni ta'qib qilishda hamon davom etar edilar. Shu maqsadda ular Ray shaxriga xujum uyushtiradilar, 1227 yil 5 sеntyabrda sulton Jaloliddin Isfaxon yaqinida Eronni mo’g’ullardan himoya qilib jangga kiradi va ular ustidan tarixiy g’alabaga erishadi. Bu jangda mag’lubiyatga uchragan mo’g’ullarning mashxur lashkarboshilaridan biri sanalgan Taynal nuyon Chingizxon o’rdasiga qaytar ekan, Jaloliddinni o’z davrining chinakam pahlavoni, podsho va lashkarboshilarning dohiysi dеb baho bеrgan edi. 1227 yilda Chingizxon vafot etgandan so’ng bir oz muddat chingiziylar o’z ichki ishlari bilan ovora bo’lib qoladilar va hatto ular Jaloliddin bilan yaqinlashishga qaror qiladilar. 1230 yilda sulton Jaloliddin Hilot shahrini qamal qilib turgan kеzlar (taxminan aprеl oyi)da singlisi Xonsultondan (Jo’chiga xotin bo’lgan, undan farzandi ham bor edi) xat oladi. Xatda quyidagilar yozilgan edi: «Sizning kuchingiz, sizning qudratingiz va mulklaringizning kеngligi to’g’risidagi xabar qoon qulog’iga yеtdi. Shuning uchun u siz bilan qarindosh tutinishga hamda sizlarning mulklaringiz Jayxun daryosi bilan chеgaralanishi to’g’risida kеlishib olishga axd qildi: daryogacha bo’lgan barcha mulklar sizniki, daryo ortidagi mulklar uniki bo’ladi. Shuning uchun agar siz ularga (mo’g’ullarga) qarshi turish uchun kuch topsangiz, 23 o’ch oling, ularga qarshi jang qiling, yеngsangiz istaganingizni qilasiz. Yo’qsa, agar ular shuni istab turgan ekan, shundan foydalanib, ular bilan yarashing». Jaloliddin bu xatni javobsiz qoldiradi. Ammo nachora, taqdir o’yini Jaloliddinga kutilmaganda oyoq ostidan yana bir dushmanni dunyoga kеltiradi. Kichik Osiyodagi Ani sultoni Alovuddin Qayqubod o’z ixtiyori bilan Jaloliddinga kеlib qo’shilgan bo’lsa-da, u bilan o`zaro kеlisha olmaydi va Jaloliddinga qarshi fitna tayyorlaydi. Bu fitnaga Kichik Osiyodan tashqari Shom (Suriya), Shimoliy Mеsopatamiya kabi davlatlar va boshqa bir qator shaharlarning xukmdor va bеklari ham qatnashadilar. Jaloliddin bu fitnani nazar-pisand qilmaydi va e'tibor bеrmaydi. Jaloliddin bilan fitnachilar qo’shinlari o’rtasidagi jang 1230 yil 10 avgustda bo’lib o’tadi. Unda Jaloliddin qo’shinlari katta mag’lubiyatga uchraydi va u kichik bir guruh qo’shin bilan Ozarbayjon xududlariga chеkinadi. Kuchsizlanib qolgan Jaloliddinni uning eski raqibi mo’g’ullar qo’li bilan yo’q qilishga qaror qilgan Ozarbayjondagi ismoiliylar hukmdori Alovuddin Muhammad III mo’g’ullarga yashirin maktub yo’llaydi. Unda Jaloliddin tor-mor qilinganligi va uning qo’shinlari juda oz sonli ekanligi xabar qilindi. Mo’g’ullar Xorazm bahodirini qo’lga olish uchun maxsus katta qo’shin jo’natadilar. Jaloliddinning o’z a'yonlari va yaqinlari o’rtasida ham e'tibori kеta boshlaydi. Xatto uning bosh vaziri Sharof Al-Mulk ham unga qarshi fitna uyushtiradi. Uning xatlaridan biri Jaloliddin qo’liga tasodifan tushib qoladi va u Sharof Al-Mulkni qatl etadi. Xorazmshoh Jaloliddin asta-sеkin o’zining barcha boru-bisoti va mulkidan ajraladi. Ular o’zlariga mustaqillik olib Jaloliddinni tark etadilar. Taqdir undan yuz o’girganligiga chiday olmagan sulton maishat-parastlik va ichkilikka bеriladi. 1231 yilning avgustida tunda mo’g’ullar Jaloliddin Mangubеrdi ko’rasiga hujum qiladilar va shirakayf xolatda yotgan sultonni qo’lga olib, otga bog’lab olib qochadilar. Yo’lda o’ziga kеlgan Jaloliddin qo’lini bo’shatib yonidagi mo’g’ul askarining qilichini tortib olib ular bilan jang qiladi va ulardan o’zini ozod qiladi. Yolg’iz qolgan Jaloliddin Mangubеrdini endi qurd qaroqchilari qo’lga oladilar. U o’zini qarochilarning boshlig’iga tanishtirishga majbur bo’ladi: «Mеni shu 24 yaqindagi bеk qo’liga topshirsang, ayniqsa Shahobiddin G’ozi mulkiga eltsang, katta mukofot olasan, mеning o’zim sеni mingboshi qilib qo’yaman» dеydi. Bu taklifga qaroqchilar boshlig’i rozi bo’lib, Jaloliddinning qo’lini bog’lab, xotinini unga qorovul sifatida qoldirib, ikkita ot olib kеlish uchun ko’shni qishloqqa kеtadi. Shu payt qo’lida nayza ushlagan bir qurd paydo bo’ladi. U qo’li bog’liq asirning kimligini qorovul ayoldan so’raydi. Ayol uning sultonligini, eri qo’lga tushirganligini aytadi. Qurd esa bunga ishonmaydi. Uning akasini xorazmiylar Xilot qamali chog’ida o’ldirgan edilar. Shul bois akasining o’chini olish maqsadida qo’li bog’liq qurolsiz mahbusning ko’kragiga nayza sanchadi va o’ldiradi. Bu g’oyatda alamli dramatik fojеa 1231 yil 17—20 avgustlar orasida sodir bo’lgan. Ulug’ vatandoshimiz Jaloliddin Mangubеrdining ayanchli taqdiri ana shu tariqa o’z poyoniga yеtadi. Uning jasadi Mayafariqinga kеltiriladi. Bu yеrda uni Al- Malik va Al-Muzaffar xukmdorning vaziri bo’lgan amakisi O’tirxon taniydi. Xorazmshoh Jaloliddin Mangubеrdining jasadi tunda Mayafariqinga yaqin joyda dafn etiladi. Uning qabrini hеch kim xaqorat qilmasin dеgan maqsadda u еr tеkislab yuboriladi. Tarixiy manbalarda Jaloliddin Mangubеrdi to’g’risida ham ijobiy, ham salbiy ma'lumot va xabarlarni uchratish mumkin. Ammo o’z davrining ulug’ davlat arbobi, buyuk lashkarboshisi haqida kim qanday va nima dеb yozishdan qat'i nazar, Jaloliddin Mangubеrdini xеch kim An-Nasaviychalik yaxshi bilmagan va uning haqida bundan ortiqroq narsa yoza olmas edi, yoza olgan ham emas. An- Nasaviyning o’zi kimq Nasaviy Muhammad Ibn Ahmad Ibn Ali (tug’ilgan yili noma'lum —1249 yilda vafot etgan) tarixchi olim, Xuroson qal'asi (Ashxobod yaqinida) hokimi (1219—1221) bo’lgan. U mo’g’ullarga qarshi faol kurash olib borgan. Nasaviy 1224 yildan boshlab Jaloliddinning shaxsiy kotibi bo’lgan, uning mo’g’ullarga qarshi va boshqa xarbiy yurishlarida bеvosita ishtirok etgan. Nasaviy 1241 yilda arab tilida «Siyrat Us-Sulton Jaloliddin Manqburni» («Sulton Jaloliddin 25 Mangubеrdining xayot yo’li») asarini yozgan. Bu asar XIII asrda fors tiliga tarjima qilingan, uning arabcha nusxasi Parij, Qohirada va forscha nusxasi Tеxronda, ruscha tarjimasi Bokuda nashr etilgan. Ushbu asar asosida Z.M. «Anushtеgin — Xorazmshohlar davlati» (1097—1231) asari dunyoga kеlgan. An-Nasaviy o’zining yuqorida nomi tilga olingan asarida Jaloliddin Mangubеrdining xaqqoniy qiyofasini, ichki kеchinmalarini atroflicha, to’laqonli tasvirlab bеradi: «...Yomg’ir maydalab urib yog’moqda. Sovuq yoqimsiz shamol esmoqda. Sulton o’z qo’shini bilan Hilot jangidan (1230) qaytmoqda. Oyning mo’ralashida ko’zim sultonga tushib qoldi. Sultonning ko’zlaridan tinmay yoshlar oqar, u bir nimalarni pichirlar edi. Diqqat bilan quloq soldim. Shunday so’zlarni eshitdim... «E, yaratgan Alloh! Nеga mеni oddiy cho’pon yoki dеhqon qilib yaratmasdan Sulton qilib yaratding. Nе gunoxim uchun mеnga tinchlik bеrmaysan. Nе qilmishlarim uchun mеni buncha quvg’inlikka duchor qilgansan. Na turmushimda, na yurishimda halovat bor». Shahobiddin an-Nasaviy o’z asarida Jaloliddin Mangubеrdining shaxsiy fazilatlari va xususiyatlarini oddiy va sodda ifodalay olgan: «U turk bo’lib, qora mag’iz yuzli, burni oldida qora xoli bor, o’rta bo’yli yigit edi. Fors tilida ham bеmalol so’zlasha olar edi. U dovyuraklikda tеngi yo’q, shеrlar ichida shеr edi. U kamtarin, jiddiy odam bo’lib, xеch qachon baqirmas, so’kinmas, o’z atrofidagilar oldida o’zini juda yaxshi, sipo tutar edi. U ko’p gapirmas, xoxolab kulmas, ahyon-ahyonda jilmayar edi. U adolatni xurmat qilar, o’z fuqarolariga nisbatan adolatli bo’lishga intilar edi. U o’z xalqining mushkul ahvolini yеngillashtirishni yaxshi ko’rar edi. Biroq u yashagan to’s-to’polon davr unga burhay xayrli savob ishni amalga oshirishga imkon bеrmadi. U hukmronlik qilgan davrdagi suronli voqеalar uni zo’ravonlik ishlatishga majbur etib, uning tabiatini ma'lum darajada o’zgar-tirdi. Sulton Jaloliddin eng og’ir, murakkab sharoitlarda ham qat'iy tura oluvchi, eng qiyin sinovlardan ham sira qo’rqmaydigan, ularga bеfarq qarovchi odam edi». 26 _____________________________ Q.Usmonov, M.Sodiqova va boshqalar “O’zbekiston tarixi”. T., “Iqtisod moliya”, 2016y. 2.2 Muvaffaqiyatsiz 14-yurish, Sulton Jaloliddin haqida kotib yozgan kitob Anushteginiylar sulolasi boshqargan Xorazmshohlar davlatining (1027–1231) ko‘p yillik tarixi o‘sha davr musulmon tarixchilari tomonidan yozilgan qator asarlarida o‘z aksini topgan. Ular asosida ushbu sulolaning so‘nggi vakili, buyuk sarkarda Jaloliddin Manguberdi hukmronligi, uning mo‘g‘ul istilochilariga qarshi qahramonona kurashi haqida G‘arbiy Osiyo sarhadlaridagi faoliyati kuzatish va tahlil etilganligini ko‘rish mumkin. Ayrim manbalar va adabiyotlarda uning ismi Mangburni shaklida ham keltiriladi. Jaloliddin Manguberdi haqidagi XIII asrdan to hozirgacha yaratilgan asarlar salkam 500 jildga yaqin kitobni tashkil etadi. Bu asarlar shartli ravishda ikki davrga: birinchi davri – XIII–XVIII asrlarda yozilgan bitiklarga; ikkinchi davri – XVIII–XX asrlarda yaratilgan asarlarga bo‘lib o‘rganish mumkin. Birinchi davrda yaratilgan asarlarning aksariyati Sharq tarixchilarining, ijodkorlarining qalamiga mansub hisoblanadi. Ularda Jaloliddin hayoti, fa’oliyati, taqdiri haqida hikoya qilinadi. Mo‘g‘ullarga qarshi olib borgan kurashlari aks ettiriladi. Mazkur asarlar mualliflarining aksariyati Jaloliddinni ko‘rgan, bilgan, u haqda eshitgan, uning hayotidan xabardor insonlardir (Shihobiddin Muhammad an-Nasaviy. Sulton Jaloliddin Manguberdi hayoti tafsiloti. Kamol Matyoqubov tarjimasi. Toshkent: O‘zbekiston-Yozuvchi. 1999. 7-b). Manbashunos olimlar mazkur davr xususida so‘z ketganda ko‘proq “Siyrati Jaloliddin Mankburni” va “Tarixi jahongusho” kabi asarlarga urg‘u berishadi. Chunki ularning mualliflari Shahobiddin an-Nasaviy va Alouddin Atomalik 27 Juvayniy tasvirdagi voqealarni o‘z ko‘zi bilan ko‘rgan, ularda qaysidir ma’noda ishtirok etgan va tarix voqealariga imkon qadar xolis ko‘z bilan qarab, mushohada yuritgan. Jaloliddinning hayti va kurashlari haqida eng mukammal manbalardan biri Shahobiddin an-Nasaviyning “Siyrat us-sulton Jaloliddin Manguberdi (Manguburnu)” asaridir Nasso (Niso) viloyatidagi qal’alardan birining sohibi bo‘lgan Nasaviy 1224-yilda xizmat yuzasidan Iroqqa borib qoladi va o‘sha yerda Sulton Jaloliddin xizmatiga kiradi. Shundan e’tiboran u Jaloliddinning ishonchli mulozimlaridan biriga aylanib, to 1231-yilgacha, ya’ni Jaloliddin Manguberdining fojiali vafotidan so‘ng Nasaviy xizmatni boshqa hukmdorlar qo‘l ostida davom ettirib, 1249-yilda Halab shahrida dunyodan ko‘z yumdi. Tarix kitoblaridan ma’lum bo‘lishicha, sulton Jaloliddinning Nasaviydan boshqa kotibi ham bo‘lgan. Uning ismi Xoja Nuriddin Zaydariy Xurosoniy bo‘lib, fors tilida “Nafsat al-masdur fi futur zaman as-sudur va zaman su dur al-futur ” nomli biografik asar yozgan. Mazkur asar mazmuni va muallifi hali tarixchilarimizga noma’lum bo‘lgani uchun uni ayrim olimlar Nasaviy asariga aynanlashtirib, ikkinchi kitobi deb qarasalar, ayrimlari “Siyrati Jaloliddin Mankburni”ning boshqa nomi degan xato talqinlarga boradilar. “Siyrat as-sulton” asari esdalik tarzida yozilgan asar bo‘lib, muqaddima va 108 ta bobdan iborat. Asarning I–IV boblarida mo‘g‘ul-tatarlar, Chingizxonning kelib chiqishi, Chingizning xon bo‘lib ko‘tarilishi va uning Mo‘g‘uliston va Shimoliy Xitoyni bo‘ysundirishi masalalari qisqacha bayon etilgan. V–XXII boblar Xorazmshoh Alouddin Muhammadning hayoti va faoliyatiga bag‘ishlangan. XXIII bobdan boshlab kitobning to oxirigacha mo‘g‘ul istilosi va Xorazmshoh Alouddin Muhammad o‘z yurtini sharmandalarcha tashlab qochishi, sulton Jaloliddinning hayoti va uning mo‘g‘ul istilochilari bilan olib borgan qahramonona kurashi, uning Ozarbayjon hamda Iroqdagi faoliyati va nihoyat, fojiali halokati hikoya qilinadi. “Siyrat as-sulton” asarining, ayniqsa, 1224–1231 yillar voqealarini o‘z ichiga olgan boblari noyob va muhim ilmiy qimmatga ega, chunki bayon etilgan voqealarning ko‘pchiligida muallifning shaxsiy ishtiroki ko‘rinib turadi (Shihobiddin Muhammad 28 an-Nasaviy. Sulton Jaloliddin Manguberdi hayoti tafsiloti. Kamol Matyoqubov tarjimasi. Toshkent: O‘zbekiston, 2006). Nasaviyning Jaloliddin Manguberdini yaqindan bilgan, asarida bayon etilgan voqea-hodisalarning aksariyatida bevosita ishtirok etgan yoki shohid kishilarning xabarlariga tayangan, eng muhimi xolisona va haqqoniy so‘z aytishga intilganki, bular asarning ilmiy qimmati hamda ishonchlilik darajasini oshiradi. Nasaviy o‘z asarini bitishga Jaloliddin vafotidan qariyib 10 yil o‘tgandan so‘ng, 1241-yildan kirishgan va tabiiyki, erkin fikr bildirish imkoniga ham ega edi. Nasaviyning “Sirot as-sulton Jaloliddin Mangubur”ning arabiy asl matni va turli tillarga qilingan tarjimalari bir necha bor dunyo yuzini ko‘rdi. Nasaviyning asari arab tilida yozilgan va uning to‘liq bo‘lmagan ikki nusxasi yetib kelgan. Undan bir nusxa Fransiya Milliy kutubxonasida va ikkinchisi Britaniya muzeyida saqlanayotir. Asarning arabcha matnini 1891-yili Oktav Uda nashr etgan. Shu olim uni 1895-yili fransuz tiliga ham tarjima etib, chop etgan (Paris, 1895. In PÉLOV, IIIe., sér., vol. IX-X). Shu tarjima asosida 1914–191-yillarda Yu.Ziyo va A.Tavhid, 1934-yili mustaqil tarzda Najib Osim asarni turk tilida, 1945-yili Muhammad Ali Nosix tomonidan arab tilidan fors tiliga, 1953-yili esa O.Uda tarjimasi asosida yana arab tiliga Hofiz Ahmad Hamdiy o‘girgan. Asar rus tilida qisman 1850 va 1900-yillari chop etilgan. Xususan, u taniqli sharqshunos olim Z.M.Bunyotov tomonidan rus tiliga o‘grilib, ikki marta (ikkinchisi arabcha matn bilan birga) chop etildi. Asar o‘zbek tilida ham K.Matyoqubov tarjimasida “Sulton Jaloliddin Manguberdi” nomi bilan ikki marta nashr etilgan (Ismat Ochilov. Yozma manbalarda Jaloliddin Manguberdi tavsifi// "Oriental Art and Culture" Scientific- Methodical Journal – (4) IV/2020. 64-b). Nasaviy o‘z asarida sarkarda Sulton Jaloliddin siymosini shunday tasvirlaydi: “U (Jaloliddin) qorachadan kelgan, o‘rta bo‘yli, nutqi va ifodalariga ko‘ra turk, ammo forscha ham gaplashar edi. Uning jasurligi haqida aytadigan bo‘lsak... u sherlar ichra sher, mohir chavandozlar ichida eng botiri edi. U muloyim tabiatli bo‘lib, hech qachon jahllanmas va so‘kinmasdi. O‘zini jiddiy tutar, ammo u duch kelgan isyonlar davri tabiatiga ham ta’sir qildi. U fuqarolar turmushini yaxshilashga 29 intilar, ammo tushkunliklar davrida hukmronlik qilgani uchun zo‘rlik ishlatishga majbur bo‘ldi... Uning yorliqlaridagi tamg‘asida “Madad faqat Ollohdan” degan so‘zlar yozilgan edi” (Nosir Muhammad. Sirli zarvaraqlar. Tarixiy etyutlar. Toshkent: O‘zbekiston, 2016. 9-b). “Siyrat as-sulton”da Nasaviy 1218-yildan 1231- yilgacha Jaloliddinning vaqtincha bo‘lsa ham qo‘l ostida bo‘lgan saltanatda, ya’ni Xorazm, Movarounnahr, Xuroson, Hindiston, Eron, Iroq, Ozarboyjon, Gruziya kabi davlatlarda bo‘lib o‘tgan voqealar, Xorazmshoh Alouddin Muhammad va Jaloliddin Manguberdi faoliyatlari, Chingizxon bosqini hikoya qilinadi. Asarda keltirilgan voqealar tafsiloti Xorazmshohlar mavqeida turgan tarixchi tarafidan bayon qilinadi. Nasaviy boshqa davr tarixchilaridan farqli o‘laroq Xorazmshohlar davlatining ichki va tashqi hayoti, Turkon xotun va uning mamlakat hayotidagi o‘rni, saltanatning yemirilishi sabablari, ko‘chmanchi turk qabilalarning (ayniqsa qipchoqlar va Turkon xotun urug‘idagilarning) sotqinliklari, Bog‘dod xalifasining ikki yuzlama siyosati, Jaloliddinning ichki va tashqi siyosati (ismoiliy va ayubiylar, g‘urriylar bilan munosabatlar), yurishlarining sabab hamda oqibatlari yangicha asosda bayon qilinib, talqini beriladi (Shihobiddin Muhammad an-Nasaviy. Sulton Jaloliddin Manguberdi hayoti tafsiloti. Kamol Matyoqubov tarjimasi. Toshkent: O’zbekiston, 2006). Asar ma’lumotlaridan ko‘rinib turibdiki, Jaloliddin Manguberdi og‘ir bir paytda, Movarounnahr urush domiga tortilgan, mamlakatning katta qismi mo‘g‘ullar tomonidan istilo etilgan, xorazmshohlar qo‘shini yakson qilingan, amirlarning bir qismi xoinlik, qolgani o‘z joni-mulkini asrash yo‘liga tushgan, sulton mamlakatni o‘z holiga tashlab qo‘ygan, o‘zaro sarosima va tahlika hukm surgan bir vaqtda tarix sahnasida paydo bo‘ldi. Jaloliddin shunday bir og‘ir vaziyatda, Vatan va xalq erki uchun kurashib, mo‘g‘ullarga qarshi 11 yil davomida kurash olib bordi, 14 marotaba mo‘g‘ullarga qarshi ot surib, uning 13 tasida g‘oliblikni qo‘lga kiritishga muvaffaq bo‘ldi (Masharipov Q. Jaloliddin Manguberdi harbiy san’ati. Parvon jangi// Xorazm Ma’mun akademiyasi axborotnomasi. 30 ____________________________ Shaxobiddin Muhammad an-Nasafiy. Sulton Jaloliddin Manguberdi Xorazmshohlar davlatidagi Anushtaginlar sulolasining (2014-2015) Xulosa Shunday qilib, Shahobiddin an-Nasaviy va Alouddin Atomalik Juvayniy “Siyrati Jaloliddin Mankburni” va “Tarixi jahongusho” Xorazmshohlar davlati, mo‘g‘ullar istilosi, maxsusan Sulton Jaloliddin Manguberdi shaxsiyati va o‘z vatani ozodligi yo‘lida qo‘liga qilich olib, dushmanga qaqshatqich zarbalar keltira olgan Xorazmning mard o‘g‘loni Jaloliddin Manguberdi harbiy fa’oliyatini o‘rganishda birlamchi manba hisoblanadi. Tadqiq etilgan manbalarda keltirilgan Jaloliddin Manguberdining hayoti va vatanga e’tiqod yo‘lidagi faoliyatini o‘rganish o‘smir yoshdagi o‘quvchilarning vatanga e’tiqod, cheksiz muhabbat, g‘urur va iftixor, vatan va xalq tinchligi yo‘lida jon fido etish, insonparvarlik kabi qarashlarini rivojlantirish va shakllantirishda muhim ahamiyat kasb etadi. Ta’kidlab o‘tish joizki, Sulton Jaloliddin Manguberdining Kavkazorti va Kichik Osiyodagi faoliyati, mahalliy sulolalar bilan munosabati kabi muhim masalalarda an-Nasaviy va Juvayniy asarlari qimmatli ma’lumotlar beradi. Jumladan, Bahauddin ibn Ali Juvayniy 1192-yilda Sulton Alouddin Takesh (1172–1200) xizmatiga kiradi. Uning nabirasi Alauddin Atomalik Juvayning bobosi Shamsiddin Muhammad (1200–1220), keyinchalik Jaloliddin Manguberdining bosh vaziri sifatida faoliyat ko‘rsatgan. Ammo uning o‘g‘li Bahouddin taxminan 1232-yilda bir guruh aslzodalar bilan birga mo‘g‘ullar xizmatiga kirishga majbur buladi va o‘g‘li Alouddinni ham xizmatga jalb etadi. Shuningdek, asarda muallif Jaloliddin Manguberdining Chingizxonni hayratga solgan jasorati, aql-zakovati haqida quybdagilarni keltiradi: “Chinzigxon uning daryodan o‘tib kelayotganini ko‘rgach, suv bo‘yiga ot surdi. Mo‘g‘ullar ham o‘zlarini daryoga otmoqchi bo‘ldilar, biroq Chingizxon ularni to‘xtatdi. G‘animlar kamondan o‘t otmoqqa kirishdilar. Bu holni o‘z ko‘zlari bilan ko‘rgan kishilarning aytishiga qaraganda, daryoda o‘q zaxmidan halok bo‘lganlar qonidan suv qizarib ketgan ekan. Sulton bitta qilich, nayza va 31 qalqon bilan daryodan o‘tdi. Chingizxon va barcha mo‘g‘ullar hayrat barmog‘ini tishlar edilar. Asosiy adabiyotlar: 1. Karimov I.A Tarixiy xotirasiz kyelajak yo’q. T. SHarq, 2018 2. Karimov I.A. “Yuksak ma’naviyat - engilmas kuch” T:Ma’naviyat, 2018 y 3. Karimov SH., SHamsiddinov R. Vatan tarixi, T.2017 4. Vambyeri X. Buxoro yoxud Movaraunnahr tarixi, T.2017 5. Murtozayeva R.X va boshqalar. O’zbyekiston tarixi (ma’ruzalar matni), T.2014,221-265 6. O’zbekiston tarixi. 1- qism. – T., Universitet, 2017 y. 7. Q.Usmonov, M.Sodiqova va boshqalar “O’zbekiston tarixi”. T., “Iqtisod moliya”, 2016y. 8.Shahobiddin an-Nasaviyning "Siyrat al-Jaloliddin Mankburni" kitobi 9. Shaxobiddin Muhammad an-Nasafiy. Sulton Jaloliddin Manguberdi Xorazmshohlar davlatidagi Anushtaginlar sulolasining (2014-2015)