Badiiy adabiyotda mazmun va g`oya Har bir adabiy asar o‘zida hayotning yaxlit, bir butun manzarani gavdalantiradi. (epik va dramatik asarlar). Yoki qndaydir oniy his tuyg`uni ifpodalaydi. (lirik asarlar). Shuning uchun ham badiiy asarni o`ziga xos, cheklangan biro la,m deb atash mumkin. Hatto adabiyotning “Iliada”, “Hamsa”, “Urush va tinchlik” singari buyuk namunalari ham ma’lum chegaraga ega. Ularda bizning ko`z o`ngimizda u yoki bu hamda shu bosqichni tasvirlovchi voqealar va kishilar ko`rsatiladi. Badiiy asar g`oyasi – badiiy asarda yozuvchi ifodalagan asosiy fikr, tasvirga bergan bahosidir. “O`tkan kunlar” asarining g`oyasi “tariximizning eng qora, kir kunlarini yotilishidadir”. Badiiy asrda g`oya tasvir etilgan kishilarning psixologiyasi tasviri, voqealarni tasvir mohiyatiga singib ketishidir. Badiiy g`oya – obrazli fikrdir. Badiiy g`oya – muallifning tasvir predmetiga munosabatini ifodalaydi. Bunday g`oya yozuvchining hislarini ifoda etgani va shu hislarini kitobxonga ham yuqtira olgani uchun emotsional g`oya deb ham yuritiladi. Badiiy g`oya –burttirilgan g`oyadir. Badiiy asarni tahlil qilishda an’anaviy ravishda "g'oya" tushunchasi ishlatiladi, bu ko'pincha muallif tomonidan qo'yilgan savolga javobni anglatadi. Asarning badiiy g'oyasi - muallif tomonidan hissiy tajriba va hayotning rivojlanishi mahsuli sifatida badiiy asarning mazmun-semantik yaxlitligi. Ushbu g'oyani boshqa san'at va mantiqiy formulalar yordamida qayta yaratib bo'lmaydi; bu asarning butun badiiy tuzilishi, uning barcha rasmiy qismlarining birligi va o'zaro ta'siri bilan ifodalanadi. An'anaviy ravishda (va tor ma'noda) g'oya asosiy g'oya, mafkuraviy xulosa va "hayot darsi" sifatida ajralib turadi, tabiiyki, bu asarni yaxlit tushunishdan kelib chiqadi. Adabiyotdagi fikr - bu asarda aks etgan fikrdir. Adabiyotda aks etgan g'oyalar juda ko'p. Mantiqiy fikrlar va mavhum fikrlar mavjud. Mantiqiy g'oyalar - bu xayoliy vositalarsiz osongina uzatiladigan tushunchalar, biz ularni aql sifatida idrok eta olamiz. Mantiqiy g'oyalar fantastika uchun xosdir. Badiiy roman va rivoyatlar uchun falsafiy va ijtimoiy umumlashmalar, g'oyalar, sabab va ta'sir tahlili, ya'ni mavhum elementlar xarakterlidir. Ammo badiiy asarning juda nozik, ammo tushunarli g'oyalarining o'ziga xos turi ham mavjud. Badiiy g'oya - bu majoziy shaklda aks ettirilgan fikr. U faqat majoziy ma'noda hayot kechiradi va gap yoki tushuncha shaklida aytilmaydi. Ushbu fikrning o'ziga xos xususiyati mavzuni ochish, muallifning dunyoqarashi, qahramonlarning nutqi va xatti-harakatlari, hayot rasmlari tasviriga bog'liq. U - mantiqiy fikrlarni, tasvirlarni, barcha muhim kompozitsion elementlarni bog'lashda. Badiiy g'oyani konkretlash yoki tasvirlash mumkin bo'lgan oqilona g'oyaga qisqartirish mumkin emas. Ushbu turdagi g'oya kompozitsiyadan tortib, tasvir uchun ajralmasdir. Badiiy g'oyani shakllantirish murakkab ijodiy jarayondir. Adabiyotda bu shaxsiy tajriba, yozuvchining dunyoqarashi, hayotni anglashi ta'sir qiladi. G'oyani yillar davomida va o'nlab yillar davomida taqqoslash mumkin va muallif uni amalga oshirishga intilib, azob chekadi, qo'lyozmani qayta yozadi, mujassamlash uchun mos vositalarni izlaydi. Muallif tomonidan tanlangan barcha mavzular, qahramonlar, barcha voqealar asosiy g'oyani, uning nuanslarini, soyalarini to'liq ifodalash uchun zarurdir. Biroq, badiiy g'oya nafaqat yozuvchining boshida, balki qog'ozda ham paydo bo'ladigan mafkuraviy reja, reja bilan teng emasligini tushunish kerak. Qo'shimcha badiiy voqelikni o'rganish, kundaliklarni, daftarlarni, qo'lyozmalarni, arxivlarni, adabiyotshunoslarni o'qish rejaning tarixini, yaratilish tarixini tiklaydi, lekin ko'pincha badiiy g'oyani ochib bermaydi. Ba'zan shunday bo'ladiki, muallif badiiy haqiqat, ichki g'oya uchun o'ziga xos g'oyaga rozi bo'lib, o'ziga qarshi chiqadi V.V. Odintsov U "badiiy g'oya" kategoriyasi haqida o'z tushunchasini qat'iyroq ta'kidlagan: "Badiiy asar g'oyasi har doim o'ziga xosdir va u nafaqat yozuvchining shaxsiy bayonotlaridan (uning tarjimai holi, ijtimoiy hayoti faktlari va boshqalar), balki matndan ham kelib chiqmaydi. shirinliklar nusxalari, jurnalistik qo'shimchalar, muallifning izohlari va boshqalar. " Adabiyotshunos G.A. Gukovskiy shuningdek, ratsional, ya'ni oqilona va adabiy g'oyalarni farqlash zarurligi haqida ham gapirdi: “Fikr bilan aytganda, men nafaqat ratsional ravishda shakllangan mulohaza, tasdiq, nafaqat adabiy asarning intellektual tarkibini, balki uning intellektual funktsiyasini tashkil etadigan tarkibiy qismining hammasini anglatadi. maqsadi va vazifasi. U yana shunday izohladi: “Badiiy asar g'oyasini tushunish - bu uning har bir tarkibiy qismlarining g'oyalarini ularning sintezida, tizimli o'zaro bog'liqligida tushunishdir. Shu bilan birga, ishning tarkibiy xususiyatlarini - binoning devorlari nafaqat g'ishtdan qilingan so'zlarni, balki ushbu g'ishtlarning ushbu tuzilishning bir qismi bo'lgan birikmasining tuzilishini, ularning ma'nosini ham hisobga olish kerak. "2Gʻoya, badiiy gʻoya — adabiyot va sanʼat asarlari zamirida yotgan emotsional obrazli fikr. Hayotda roʻy bergan yoki roʻy berishi ehtimol tutilgan har bir voqea va hodisa adabiyot va sanʼat asarlarida oʻz ifodasini topishi mumkin. Yozuvchi yoki sanʼatkor tomonidan tasvir etilgan shunday voqea va hodisa badiiy g'oya.ning predmeti hisoblanadi. Badiiy g'oyaning emotsional taʼsir kuchi, voqea va hodisaning muhimligi hamda uni tas-virlagan yozuvchi yoki sanʼatkorning mahorati bilan belgilanadi. Badiiy G'oya tasvir etilgan voqea va hodisaning oddiy inʼikosi yoki shu voqea va hodisadan hosil boʻluvchi tasavvur, maʼno va mazmungina emas, balki hayotiy voqea va hodisani muayyan nuqtai nazardan idrok va talqin etish natijasida yuzaga kelgan emotsional obrazli fikrdir. Shoʻro davri adabiyotshunosligi va sanʼatshunosligida G'oya tushunchasi ostida badiiy G'oya nazarda tutilgan boʻlsada, bu Gʻoyaga ijtimoiy-siyosiy tus berilgan, adabiyot va sanʼat asarlaridan shoʻro davri mafkurasi talablari bilan uygʻun boʻlgan G'oyagina axtarib kelingan. Bunday Gʻoya topilmagan taqdirda, u yoki bu asar muallifi maslaksizlikda, gʻoyasizlikda ayblangan. Vaholonki Gʻoya badiiy tafakkur mevasi va shu tafakkurning u yoki bu asardagi voqea tasviridan kelib chiquvchi muayyan emotsional taʼsir kuchiga ega boʻlgan obrazli koʻrinishidir. Inson bu dunyodagi moʻjizalardan biri Niagara shalolasini koʻrib, mahliyo boʻlishi, choʻchishi yoki hayratga tushishi mumkin. Agar shu shalolaning hayratomuz manzarasi badiiy asarda muayyan maqsadda tasvir etilgan boʻlsa, undan kelib chiquvchi emotsional obrazli fikr oʻquvchi yoki tomoshabinni faqat hayratga solibgina qolmay, unda boshqacha fikrni, kayfiyatni ham uygʻotadi. U mazkur asarni oʻqib yoki koʻrib, inson tabiat kuchlari oldida ojiz bir mavjudotdir, degan fikrga kelishi mumkin. Aksincha, u ana shu dahshatli goʻzallik ham Inson uchun Alloh tomonidan yaratilgan, degan yuksak bir fikrga kelishi ham tabiiy. U qanday fikrga kelgan boʻlmasin, bu fikr-xulosa shu voqea tasvir etilgan asar zamirida yotgan va muallifning niyati bilan bogʻliq boʻlgan badiiy gʻoyadir. Badiiy G' oya faqat muayyan voqea va hodisa tasvirlangan asar zamirida yotadi, deyish toʻgʻri emas. Zero, lirik sheʼriyatda voqea va hodisa tasviri emas, balki shoirda muay-yan hodisa (mas, kamalak tarali-shi, kuyosh botishi yoki bepoyen dengiz bilan uchrashuv) tufayli tugʻilgan his-tuygʻu va lirik kechinma tasvir etiladi. Soʻnggi yillarda shoʻro mafkurasidan voz kechilgani va shu mafkura talablari asosida yaratilgan asarlarga boʻlgan munosabat keskin oʻzgargani uchun ayrim adabiyotshunos va sanʼatshunoslar Gʻoyaning adabiyot va sanʼat asarlaridagi oʻrni va ahamiyatini rad etmoqchi boʻladilar. Hol-buki, G'oyani badiiy fikr sifatida inkor yoki rad etish adabiyot va sanatni maslaksizlikka, maʼnosizlikka olib borishi mumkin. Shoʻro davri mafkurasining biror izi boʻlmagan Sharq adabiyoti va sanʼati (mas, qoʻshiqchilik va raqs) da ham badiiy Goya mavjud edi, Sharq adabiyoti va sanʼati uzoq asrlardan beri xalqni ana shu badiiy g'oya asosida tarbiyalab keldi va hozir ham tarbiyalab kelmoqda. Agar bir asar zamirida yotgan fikr badiiy Gʻoya.ni tashkil etsa, shu asar mansub boʻlgan yozuvchi ijodi yoki adabiy jarayon zam-rida yotgan fikrlar majmuasi goyaviylik deb ataladi. Shoʻro davri mafkurasi gʻoyaviylikka oʻta siyosiy ruh berib, uni gʻoyaparastlikka