BADIIY ASARNING BIOGRAFIK TAHLILI REJA: 1. Badiiy asar va matnni tahlil etish yo’llari taraqqiyoti 2. Qadimgi Sharq adabiyotida badiiy asar va muallif masalasi 3. Badiiy asar va ijodkor shaxsiyati muammosi 4. Badiiy ijod va ijodkor labaratoriyasi masalasi 5. Badiiy asarni biografik tahlil etish usuli 6. Ijod va ijodkor olami masalasi 7. Badiiy biografik asarlar tahlili 8. Biografik tahlilning tayanch omillari 9. Shoir shaxsiyati, muallif. Maishiy hayot. Turmush-tarz. Falsafiy qarash. Intim hayot… Tayanch tushunchalar: Badiiy asar. Matn tahlili. Biografik tahlil. Shoir shaxsiyati. Ijodkor labaratoriyasi. Muallif va badiiy asar. Ijod va ijodkor dunyosi. Biografiya. Avtobiografiya.Hasbu- hol. Biografik asarlar. Ijodkor hayoti. Badiiy qahramon va ijodkor. Muhit va ijod. Davr va ijodkor. Hayot va adabiyot. Maishiy hayot. Ijtimoiy kelib chiqish. Ruhiyat. Falsafiy qarash. Intim hayot. ADABIYOTLAR: 1. Q. Yo‘ldoshev, M. Yo‘ldosheva. Badiiy tahlil asoslari. O‘quv qo‘llanma. T. Kamalak. 2016. 2. Йўлдошев Қ. Ёниқ сўз. –Т.: «Янги аср авлоди», 2006. 4. Karimov B. Ruhiyat alifbosi. – T.: G‘.G‘ulom nimidagi nashryot matbaa-ijodiy uyi , 2018. 5. Boboyev T. Adabiyotshunoslik asoslari. – T.: “O`zbekioston”, 2000. 6. Mustaqillik davri adabiyoti, – T.: “G`.G`ulom nomidagi matbaa ijodiy uyi”,2006. 7. Jo`raqulovU. Hududsiz jilva. – T.: “Fan”, 2006. 8. KarimovB. Abdulla Qodiriy. – T.: “Fan”, 2003. 9. Ibrohim Haqqul. She`riyat ruhiy munosabat. “G`.G`ulom nomidagi adabiyot va san`at nashryoti”, 10. Rasulov A. Tanqid, talqin, baholash.– T., fan. 2006. Badiiy ijod namunasini biografik o’rganish yo’lidagi ilk qadamlar XIX asrning birinchi yarmi fransuz ilmiy-adabiy muhitida ko’zga tashlanadi. Yevropa ijtimoiy muhitiga Uyg’onish davridan meros o’laroq shakllangan gumanizm konsepsiyasi inson shaxsiyatining ekssentrik tadqiq obyekti maqomini egallashiga olibkeldi. Borliq va mavjudlik, voqelik va harakat, makon va zamon kabi global hodisalar inson va uning shaxsiyati negizida talqin etila boshladiki, mohiyatan ularning barchasini qamrab olish qudratiga ega bo’lgan badiiy ijod muammosi ayni jarayondan chetda qolishi mumkin emas edi. Jahon adabiyoshunoslari tomonidan biografik metodning asoschisi deb e’tirof etilgan SharlSent-Byov (1804-1869) 1821 yili Burbon nomidagi kollejda ta’lim olar ekan, falsafa o’qituvchisi Damiron o’z shogirdlariga har qanday ijod namunasi muallif shaxsiyati bilan bir butunlikda o’rganilishi lozim, degan fikrni uqtirar edi. Damiron ma’ruzalariga asos bo’lgan «Fransuz falsafasi tarixi» talaba Sharlning eng sevimli kitobiga aylanadi. Uning dastlabki ilmiy tadqiqoti ham aynan falsafiy mavzuda bo’lib, «Barhayot ruh haqida» deb nomlanadi. Kollejda va keying ta’lim jarayonlarida tabiat, fiziologiya, ximiya, medisina, mantiq, til va adabiyot ilmlarini mukammal o’rgangan Sent- Byov uchun Damiron fikrlari tayanch konsepsiya bo’lib qoladi.1825 yilda Parijda nashr etila boshlagan, Pushkin, Karamzin, Stendal kabi mashhur yozuvchilar asarlari chop qilingan «Glob» gazetasi nafaqat u davr fransuz ziyolilarining, balki umumevropa ziyoli qatlamining ilg’or qarashlarini aks ettirar edi. Gazeta chop etgan qator maqolalarda badiiy ijod namunasiga yangicha yondashuv masalasida bahs-munozaralar kuzatiladi. Xususan, badiiy asarni uning muallifi tabiati, iste’dodi, psixologik holatlari bilan sintez etaroq tadqiq qilish, ijod jarayoniga individual yondashish, o’sha davr fransuz ilmiy-adabiy muhitining dolzarb muammosiga aylangan edi. Sent-Byovning dastlabki taqrizlari, adabiy-tanqidiy maqolalari ham aynan «Glob» gazetasida nashr etilgan. Keyinchalik uning fransuz klassiklari Rasin, Bualo, Lofantenlar ijodiy merosiga, zamondoshi V.Gyugoning «Oda va balladalar» to’plamiga doir jiddiy tadqiqotlari chop qilindi. Shuningdek, Sent-ByovXVI-XIX-asrlar fransuz she’riyati va dramaturgiyasi tarixiy taraqqiyoti ustida ham tadqiqotlar yozdi. Biroq bu kabi sof tarixiy-badiiy muammolar talqinida ham Sent-Byovga xos individual tahlil tamoyili yetakchilik qiladi. Bu jihat olimning har qanday tarixiy davr silsilasida muayyan ijodkorning o’rniga urg’u berganida ko’rinadi. Uning ilk adabiy portretlari Kornel, Bualo, Lofanten va, ayniqsa romantizm adabiyotining qator vakillari haqida bo’lib, 1829 yildan boshlab «Revyu Parij» jurnalida nashr etilgan. XIX asrning 30-yillarida Sent-Byov Por-Royal adabiy-diniy maktabi faoliyatini o’rgandi. Nafaqat fransuzlarning, balki butun Yevropa ruhoniy adabiyoti va tafakkur tarzini ifoda etuvchi bu maktab haqidagi tadqiqotlari besh jilddan iborat bo’lib, 1838-1859 yillar orasida nashr etilgan. Sent-Byovning «Konetityusionnel» jurnali bilan qilgan ijodiy hamkorligi natijasi o’laroq 15 jilddan iborat «Dushanbadagi suhbatlar», 13 jildlik «Yangi dushanbalar» nomli tadqiqotlari maydonga keldi. Ushbu tadqiqotlarning manbaviy ko’lamini hoyatda keng. Ularda muayyan adabiy-tarixiy davrlar hamda alohida faylasuf, yozuvchi, shoirla rijodi xususida so’z yuritiladi. Xullas, Sent-Byov tomonidan o’z davri ilmiy doirasi uchun yangilik sifatida taqdim etilgan biografik tadqiq yo’nalishi uch yirik omilga tayanadi. Bularning birinchisi, ildizlari antic dunyo ijtimoiy tafakkuriga borib bog’lansa-da, boshlang’ich aniq harakatni Uyg’onish davridan olgan shaxs konsepsiyasi. Ikkinchisi, Sent–Byov yashab ijod etgan jamiyatdagi fikriy yangiliklar, madaniy- tarixiy, falsafiy-psixologik, ilmiy-adabiy qarashlar. Uchinchisi, bevosita Sent-Byov shaxsiyati, ijodiy, ilmiy, ijtimoiy faoliyati hisoblanadi. Sent-Byov tadqiqotlarida muayyan shaklga kirgan biografik metod keyinchalik uning qator izdoshlari tomonidan davom ettirildi, rivojlantirildi. Xususan, «Adabiyot tarixiga kirish» (1848) asarining muallifi Lakomb, «Adabiyotni ilmiy tadqiq etishu sullari» (1900) asari muallifi Renar, o’tgan asrning 20-60-yillarida biografik metod muammolari bilan shug’ullangan Maks Verli, Viktor Jiro, Valter Mushg, D. Shtolnis va boshqa qator olimlarning ishlari shu jumladandir. Badiiy asar va ijodiy jarayonni biografik o’rganish tarafdori bo’lgan Yevropa olimlari orasida Sent-Byovdan qariyb yuz yil keyiny ashagan Andre Morua (1885-1967) ijodi alohida ajralib turadi. Sent- Byovgacha va undan keyin maydonga kelgan ilmiy qarashlar, o’ziga xos tadqiqotlar Andre Morua imkoniyatlarini nisbatan kengaytirgan edi. Bundan tashqari yosh Yemil Yerzog (A.Moruaning xaqiqiy ismi sharifi) 1901 yilning oktyabr oyida Kornel nomidagi kollejda davrining yetuk mutafakkiri Alen bilan uchrashadi. Uchrashuvning dastlabki daqiqalaridan boshlab, uning shogirdiga aylanadi. Yosh Yemilga Alen tomonidan o’qtirilgan gumanizm konsepsiyasi bo’lajak olim ilmiy –falsafiy qarashlarining o’zagiga aylanadi. Andre Moruaning butun ilmiy-ijodiy faoliyati adabiy jarayonni biografik talqin etishga qaratilgan. Tadqiqotchilarning qayd etishicha, «Morua ijodiy evolyuiyasi Shellidan Balzakkacha bo’lgan biografik tadqiqotlarda namoyon bo’ladi». A.Moruaning «Labryuyerdan Prustgacha» (1964), «Prustdan Kamyugacha» (1963), «Jiddan Sartrgacha» (1965), «Aragondan Moterlangacha» (1967) sarlavhalari ostida nashr etilgan to’rt jildlik yirik tadqiqotida biografik metodning ilmiy-nazariy prinsiplari o’z ifodasini topgan. Biografik metodning yevropacha talqindan bir qadar farqli ko’rinishi sobiq sho’ro davri adabiyoshunosligida ham kuzatiladi. XX asrning 20- yillarida G.O.Vinokurning «Biografiya va madaniyat» kitobi ayni muammo talqiniga qaratilgan edi. Ayniqsa, 60-70-yillarda nashr etilgan «Ilmiy ijod», «Ilmiy kashfiyot va uni qabul qilish», «Zamonaviy psixologiyada ilmiy ijod», «Adabiy va ilmiy ijod» kabi ilmiy to’plamlarda biografik metod va ijodiy jarayon muammolari tadqiq etiladi. Shu yillari Fanlar akademiyasi tomonidan ushbu mavzuda bir nechta yirik simpoziumlar uyushtirilgan. «Ajoyib kishilar hayoti» (JZL) ruknida qator ilmiy biogrofiyalar nashr etila boshlaganki, ushbu an’ana bugungacha davom etib kelyapti. Yirik olimlar B.M.Kedrov, M.G.Yaroshevskiy, B.S.Meylax, A.Mashkovskiylarning qator tadqiqotlari aynan biografik metod masalalarini o’rganishga qaratilgan. XX asr o’zbek adabiyoshunosligida ham yozuvchilar, olimlarining adabiy portretlariga bag’ishlangan risolalar, biografik o’rganish muammolariga qaratilgan doktorlik va nomzodlik tadqiqotlari ma’lum. Ammo ularda bu metodni yangi konsepsiyalari bilan boyitadigan aniq xulosalar uchramaydi. Ko’rinadiki, biografik metod o’zining manbaviy va xronologik ko’lami, ta’sir doirasi jihatidan, muayyan salmoqqa ega. Jahon tan olgan yirik olimlar bu metodga e’tibor bilan qaraganlar. Uni jiddiy ilmiy muammolarga tatbiq etganlar. Ammo, shunga qaramasdan, biografik metodning markaziy konsepsiyalari, ilmiy- nazariy prinsiplari, metod sifatidagi o’ziga xos jihatlari, boshqa tadqiq metodlari, fan sohalari bilan aloqadorligi masalalarini umumlashtiruvchi metodologik tadqiqotlar mavjud emas. Shuning uchun bo’lsa kerak, ilmiy-biografik tadqiqotlarda, tadqiqotchilik metodologiyasiga doir nazariy asarlarda, terminologik lug’atlarda bu metodning aniq ilmiy ta’rifi, spesifik jihatlari o’z aksini topmagan. Barcha ilmiy tadqiqot metodlari kabi beografik metod ham doimiy rivojlanish, o’zgarish xususiyatiga ega bo’lsa-da, turli davrlarda yaratilgan tadqiqotlarda bir qadar tarqoq holatda mavjud bo’lgan konseptual fikrlarni umumlashtirish, biografik tadqiq usulining metodologik prinsiplarini belgilash, maqsadga muofiqdir. Biografik metod mohiyatida inson shaxsiyati turadi. Ayni jihati bilan mazkur metod universal xarakter kasb etadi. Ya’ni ijodkor va ijod mahsulini sintezda o’rganish yo’lidagi harakat, eng avvalo, barcha fanlar, falsafalar, tadqiq metodlarini istifoda etishni taqazo qiladi. Qolaversa, bugungacha mavjud har qanday tafakkur shakllarining inson fenomeni doirasida markazlashuvi ushbu metodning universallik darajasini oshiradi. Beografik metod obyekt tanlanmaydi. Uni ijodning har qanday turi (amaliy, nazariy) va har qanday shakli (fan-texnika, san’at, siyosat, madaniyat)ga nisbatan qo’llash mumkin.Ushbu metod ijodkor biografiyasidan faqat axborot manbai sifatida foydalanmaydi, balki bunda ijodkor biografiyasi bir butun tizim o’laroq ijod mohiyatini ochishga xizmat qiladi. Bu shunday tizimki, ichki strukturasi jihatidan ko’plab mukammal tizimchalarni o’zida mujassam etadi. Shuningdek, ijodkor hayoti va faoliyatini atroflicha qamrab olishga qaratiladi.Biografik metodning o’ziga xosligi ijodkor individualligi muommosini tadqiqot markaziga qo’yishida ekani bois, ularda genetik faktor yetakchi o’rinlardan birini egallaydi. Garchi sho’ro davri olimlari ijodkor shaxsiyatini genetik- biologik talqin etish «vulgarcha, pozitivistcha xulosalarga olib kelgan»ligini qayta-qayta ta’kidlashgan bo’lsa-da, biografik tadqiq ushbu foktorni chetlab o’tishi mumkin emas. qolaversa, adabiyotni o’rganishda «irq», «muhit», «vaziyat» birligi nazariyasini ilgari surgan Ipolit Ten Sent-Byov bilan yaqin do’st bo’lgan va tabiiy ravishda, unga o’z ta’sirini o’tkazgan. Genetik nuqtai nazardan o’rganilgan individuum ijodiy jarayonga xos o’ta nozik holatlarni tushunishga qo’l kelganiga shubha yo’q. Ijodkor maishiy, ijtimoiy muhit ta’siri ostida o’zlashitirishi ehtimoldan uzoq bo’lgan, bir qarashda g’ayrioddiy tuyuluvchi ba’zi xususiyatlar ildizi uning qadim ajdodlari ongi va ruhiyatida yashagan «genetik xotira»ga borib tutashadiki, bunday holat talqini uchun albatta genetika tajribalariga suyanish lozim bo’ladi.Sent-Byov J.J. Russo haqidagi ishida ijodkor nutqidagi bir oz «qo’pollik», «soddalik», «dangallik», «yashirin iztirob»larni uning shogirdi arisokrat Shatobrianga qiyosan izohlar ekan, shunday yozadi: «U ajdodlari bilan faxrlana olmasdi. Shu bois unda eslash bir oz og’irroq, sirli iztiroblarga yo’g’rilgan, qashshoq ajdodlariga tortadigan nimadir yashar edi». Ijodkorga xos bu kabi holatlar badiiy asarda bir yoki bir nechta qahramon tabiatiga singgan bo’lishi mumkin. Ba’zan esa asarning umumg’oyasi, tili, uslubi hatto kompozision qurilishigacha ta’sir o’tkazishi ehtimoldan xoli emas. Gyotening «uslub-bu odam», Floberning «Bovariy xonim-mening o’zimman», degan obrazli fikrlarida shunga ishora bor. Badiiy asarni o’rganishda muallifning intim hayotiga urg’u berish Sent- Byov va uning g’arblik izdoshlari tadqiq usulidagi yetakchi xususiyat sifatida qaraladi. Ko’pincha biografik metodning cheklangan tomonlarini ham shu bilan izohlashga bo’lgan urinishlar kuzatiladi. Aslida intim hayotning muallif biografiyasi va ijodini sintez qilib o’rganishdagi o’rni qanday? Haqiqatan ham bu jihat biografik metod imkoniyatlarini cheklaydimi?Agar insonning tabiiy intilishlari, o’z hissiy dunyosiga munosabatini xolis baholaydigan bo’lsak, bu jihat jamiyat yoki muayyan inson faoliyatida katta o’ringa egaligiga shubha qilmaymiz. Adoqsiz zamon va makon qatlamlarini o’zida mujassam etgan eposlardan tortib, insonning lahzalik kayfiyatini aks etiruvchi kichik lirik asarlargacha, ijodning kollektiv shaklidan, individual ko’rinishigacha intim holatlar muhrlanmagan biror asarni uchratish mumkin emas. Barcha mashhuru nomashhur shoirlar ijodining ilk namunalari albatta intim holatlarga bog’liq bo’ladiki, bu tomonni chetlab biografik tadqiqot yaratib bo’lmaydi. Intim hayotning ijod jarayoni bilan munosabatini o’rganish, tadqiqotchidan so’zsiz individual yondashuvni talab etadi. Chunki bu o’ta nozik holat bo’lib, uni individuum hayoti va ijod psixologiyasiga ta’sir darajasi, funksional jihatlari boshqa shaxs, holat yohud vaziyatda hyech qachon takrorlanmaydi. Ba’zan esa intim hayot munosabatlari o’zining g’ayritabiiy natijalari bilan bir-birini inkor etishi ham mumkin. Yevropa dunyosini o’zining ishqiy sarguzashtlari bilan hamon hayratga solib kelayotgan XVIII asr «Don Juani» J.J.Kazanova ijodining negizida tom ma’noda real jinsiy faoliyat yotadi. Tadqiqotchilarning qayd etishicha, uning barcha asarlaridagi, bir qarashda obrazli talqin bo’lib tuyuladigan, voqyealar, prototiplar, detallar, epitet va tashbehlar mana shu real faoliyatning mahsuli hisoblanadi. Ayni masalada Kazanovaning paradoksal shakli sifatida M.Prustni ko’rsatish mumkin. Agar Kazanova ijodi jinsiy-avantyura negizida shakllangan, g’arb jamiyati nazarida muayan cho’qqini egallagan bo’lsa, M.Prust talqinida birgina bo’sa haqiqiy muhabbat tuyg’usiga putur yetkazadi. Ijod dunyosi bilan bog’liq bu ikki holat ijodkor intim hayotini minimumdan maksimumgacha ifoda etadi. Ya’ni intim hayotning barcha boshqa shakllari shu ikki holat o’rtasida mavjud bo’ladi. Demak, har qanday ijod u yoki bu darajada intim hayotga bog’liq va biograf-tadqiqotchining bu nuqtaga urg’u berishi behuda emas. Biografik metod tayanadigan omillardan yana biri ijodkorning maishiy turmushi sanaladi. Ijodkorning oila turmushi, qarindosh-urug’lari, do’st birodarlari bilan munosabati, yashash tarzi, unga doir odatlar (jestlar), buyumlar va hokazolarni qamrab oladigan bu omil bir qarashda unchalik muhim tuyulmasligi mumkin. Lekin ijodkor hayotida ro’y beradigan g’ayrioddiy holatlar, olamshumul voqyealarga nisbatan nihoyatda ko’p foizni tashkil etuvchi odatiy hayot tarzi bevosita maishiy turmush bilan bog’liqki, bu ko’p jihatdan ijod namunalarida o’z muhrini qoldiradi. Shu bois, ijod jarayonini individual aspektda tahlil etuvchi barcha tadqiqotlarda ijodkor biografiyasi mumkin qadar qamrab olinadi. Chunki ijodkor biografiyasining xronologik talqini maishiy turmushga doir fakt va dalillarni muayan ketma-ketlikda ifoda etadi. Sh.Sent Byov yozadi: «Adabiy tanqid sohasida va adabiyot tarixida buyuk odamlar biografiyasi kabi yurakka yaqin, go’zalroq, ibratliroq narsa kamdan-kam uchraydi». Uning ta’kidlashicha, biografiya muallif hayot yo’lining shunchaki bayoni emas. Haqiqiy biografik tadqiqot yuzaga kelishi uchun tadqiqotchi ijodkor «ruhiyatiga kirishi», «uni turli qirralarini ko’rsata bilishi, bu insonni harakat qilishiga, gapirishga, nafas olishiga majbur etishi», «eng muhimi, uni oila davrasida, o’ziga xos odatlari bilan tasavvur eta olishi» lozim. Negaki, «buyuk ijodkorlar ham oddiy odamlar kabi mayda turmush tashvishlaridan xoli bo’lmaydilar». Adabiyot tarixida mashhur ijodkorlarning aynan tirikchilik vajidan asar yozganlari haqida dallilar ko’plab uchraydi. Qashshoqlik, kundalik turmush sharoitning yomonligi ba’zi hollarda shedver asarlarning dunyoga kelishiga sabab bo’lsa, ba’zan teskari natija beradi. Sent-Byov buyuk fransuz mutafakkiri D.Didro haqidagi tadqiqotida bo’lajak mutafakkirning bir kunlik yeyish-ichishiga bor-yo’g’i olti su sarflagani, shu bilan qanoatlanib qizg’in ijod bilan shug’ullanganini yozadi. Adabiyot tarixida shunday dalillar ham uchraydiki, ijodkorning maishiy hayotida ro’y bergan favqulodda hodisa keyinchalik o’zining individuallik doirasidan chiqib, universal funksiya bajara boshlaydi. XVIII asr ingliz sentimental adabiyoti vakili Yeduard Yungning (1683-1765) maishiy hayotiga doir bir voqyea bunga yorqin misol bo’la oladi. 1742 yilda Yeduard Yungning xotini va tutingan qizi vafot etishadi. Shundan so’ng u tamomila tushkun kayfiyatga yo’liqadi. Bunday kayfiyat tabiiy ravishda uning ijodida ham aks etadi. Shoir tomonidan 1742-1745 yillar orasida yozilgan «Insoniyat yoxud hayot, o’lim va boqiylik haqida tungi o’ylar» poemasi ayni kayfiyatning maxsuli bo’lib, unda insonning taqdir iplari bilan bog’lab tashlanganligi, ojizligi, umrning bevafoligi xususida so’z yuritiladi. Ye.Yungning bu asari o’z davri adabiy muhitiga katta ta’sir ko’rsatadi va shu ta’sir negizida yangi bir she’riy yo’nalish-«qabriston she’riyati» maydonga keladi. Umuman, ijodkorning maishiy hayoti va ijod jarayonni bilan bog’liq bunday holatlar biografik tadqiq jarayonida muhim o’rin tutadi.Badiiy asarni tadqiq etishda biografik metod tayanadigan omillardan yana biri ijodkor falsafasidir. Tadqiqotchi–biograf muayyan ijodkor asarini, ijodiga xos muhim nuqtani belgilashga urinar ekan, uning uchun bunday tadqiqotlar qanday falsafiy asosga ega ekanini bilish, muhim ahamiyat kasb etadi. Chunki har qanday ijodkor hayoti davomida anglagan falsafasi asosida faoliyat yuritadi, ijod qiladi, muhim badiiy konsepsiyasini ilgari suradi. Falsafiy omil o’ta keng tushuncha bo’lib, ijodkor- shaxsning o’zi bilangina bog’liq emas. Bunda ijodkor yashagan ijtimoiy muhit, u muloqotda bo’lgan ilmiy-adabiy doiralar, u o’qigan kitoblar, uning ijtimoiy mavqyei va hokazolarning o’rni katta bo’ladi. Shu va shu kabi qismlar birlashib, ijodkor falsafasi, degan fenomenni tashkil etadi. Shuni ham unutmaslik kerakki, har qanday biografik tadqiqot falsafiy omildan holi bo’la olmaydi. Ammo tabiatan falsafiy-badiiy talqinga moyil ijodkorlarni o’rganishda bu omil o’ziga xos natija beradi. Badiiy ijodda aks etgan falsafiy konsepsiyalar asos nuqtai nazari bilan ikki xil bo’lishi mumkin. Bularning birinchisi, an’anaviy bo’lib, ijodkor zamonigacha mavjud bo’lgan va uning zamoniga doir falsafiy fikrlardan kelib chiqadi. Falsafiy badiiy talqinning bunday shakli nisbatan universalroq mohiyat kasb etadi. Ya’ni har qanday yozuvchi, shoir yoki dramaturg inson fenomenini turli vaziyat va holatlarda tasvirlar ekan, umuminsoniyat tomonidan qabul qilingan falsafiy qarashlarni bilib yoki bilmay istifoda etadi. Biroq bu o’rinda muallifning maqsadi falsafa yurgizish emas, asar qahramoni tabiatini yorqinroq ifoda etish, umumpoetik g’oyani teranroq yoritishdan iborat bo’ladi. Falsafiy–badiiy talqinning ikkinchi shakli ham yuqoridagi elementlardan tamomila xoli bo’la olmaydi. Shu bilan birga, bunda individual talqin yetakchiligi ko’zga tashlanadi. Shu xarkterdagi asarlar mualliflari esa aynan falsafaga moyil ijodkorlar sirasiga kiradilar. Ular har qanday umuminsoniy voqyelikdan falsafiy xulosalar yasashga moyil bo’ladilar.Yana bir narsani ta’kidlash joizki, badiiy ijodda falsafiy omilning namoyon bo’lishi ijodkor hayotidagi tragik vaziyatlar bilan ham bog’liq bo’ladi. Ma’lumki, qadim yunon adabiyoti nomayandasi Gesiod o’zining mashhur «Mehnat va kunlar» nomli didaktik asarida umuminsoniy, umumfalsafiy muommolar ustida ham so’z yuritadi. Insoniyat hayotini oltin, kumush, mis kabi turli davrlarga ajratib, uning davrlar oqimi bo’ylab tubanlashib borayotganiga urg’u beradi. Uning bunday fojiaviy xulosaga kelishiga sabab esa noqobil, xudbin ukasi Persning qilmishlari bilan bog’liq edi. Yevropa uyg’onish adabiyotining asoschisi Dante Aligyeri esa pok muhabbati Beatriche o’limidan so’ng (1290) butun vujudi bilan falsafaga sho’ng’ib ketadi. Arseniy Gulo’ga Fridrix Vilgelm Yozef Shelling (1775-1854) haqidagi biografik tadqiqotida shunga yaqin holatni qayd etadi. Bunga ko’ra, XIX asr 90- yillari so’ngida Shellingning go’zal ma’shuqasi Avgusta Beler yuqumli kasallikdan vafot etadi. Bunday ayriliqdan chuqur qayg’uga tushgan Shelling butun alamini ishdan oladi. Shu yillari uning naturofilosofiya nazariyasi va san’at falsafasiga doir mashhur tadqiqotlari, «Gans Viderpostning epikurona ishonch ramzi» nomli poemasi dunyoga keladi. Andre Moruaning «Adabiiy portretlar» asarida Labryuyerdan Alengacha bo’lgan buyuk ijodkorlarga murojaat etilgan. Biroq bularning orasida faqat Antuan de Sent-Yekzyuperi ijodigina «Filosofiya» degan alohida sarlavha ostida tadqiq etilgan. «Ba’zi odamlar,-deb yozadi Morua «Filosofiya» bo’limi debochasida, Sent Yekzyuperi uchun yozuvchiligi, samo sayyohi ekanligining o’zi kifoya, deb o’ylaydilar va aytadilarki: «Nega u faylasuf bo’lmagani holda falsafa yuritishga urinadi». Menga esa uning aynan faylasufligi yoqadi». Sent-Yekzyuperiga xos, Andre Morua ta’kidlagan falsafa ijodkorning individual falsafasiga yorqin misol bo’la oladi. A.Morua talqiniga ko’ra, yozuvchining shaxsiy qarashlari badiiy voqyelik qatlarida muayyan obraz falsafasi o’laroq namoyon bo’ladi. Xullas, badiiy ijod jarayonida kuzatiladigan bunday jihatlar biograf- tandqiqotchining ham ma’lum ma’noda faylasuf bo’lishini va jahon falsafasi tarixini bilishini talab etadi. Sho’ro davri tadqiqotchilari biografik metodning xorijdagi namoyondalarini ko’pincha ijodkorning ijtimoiy muhit prizmasida o’rganmaslikda ayblar edilar. (Ma’lumki, Ijodkor biografiyasiga markscha yondashuvning muhim sharti sifatida «yozuvchi yoki olim ijodini ma’lum ijtimoiy–tarixiy faoliyatning inkosi o’laroq tadqiq etish» edi.) Biroq biografik metodning yirik vakillari Sh.Sent-Byov, A.Morua tadqiqotlariga xolis yondoshsak, bunday qarashlar o’zini oqlamasligiga amin bo’lamiz. Avvalo shuni ta’kidlash kerakki, biografik metodning kurtaklari bevosita ijtimoiy muhitdagi muayyan o’zgarishlar ta’sirida maydonga kelgan. Xususan, Sent-Byov o’zining matbuotdagi chiqishlari bilan ijtimoiy tafakkur vakili sifatida namoyon bo’ladi. Uning: «Asl tanqidchi jamotchilikdan yuqori turadi, ijtimoiy fikrni boshqaradi, agar jamiyat turg’unlikka yuz bursa, to’g’ri yo’ldan adashsa, bunday bo’ron paytida baralla ovozda ularni to’g’ri yo’lga chorlaydi», degan so’zlari rus tanqidchisi V.Belinskiy fikrlarini yodga soladiki, ba’zi sho’ro tanqidchilari bu ikki olim qarashlarini ziddiyatda talqin etishga mayl ko’rsatadilar. Ikkinchidan, Sent-Byov va A.Morualarning deyarli barcha tadqiqotlarida ijodkor-obyekt qizg’in ijtimoiy faoliyatda o’rganiladi. Misol tariqasida A. Moruaning Shatobrian haqidagi tadqiqotini keltirish mumkin. Tadqiqot markazida Shatobrianning o’ta shaxsiy va psixologik asari «+abrdan maktublar» (Zamogilno’ye zapiski) turadi. Agar sho’ro tadqiqotchilarining g’arb biograf-tadqiqotchilari haqidagi fikrlariga ishonadigan bo’lsak, A.Morua ushbu asar asosida Shatobrianning ruhiy dunyosiga, qalbining eng qorong’u nuqtasigacha kirishi, tom ma’noda individual talqinga berilishi lozim edi. «+abrdan maktublar» asariga xos sentimental tasvir, tushkun kayfiyat, intellektdan ko’ra hissiyotning ustunligi bunday talqinga yuz foiz izn berar edi. Lekin asar ko’proq Shatobrian shaxsiyati, ijtimoiy faoliyati, siyosiy qarashlrini yoritish maqsadida o’rganiladi. Bunday tushkun ruhdagi asarning yuzaga kelishi ham Fransiyaning Germaniya va Angliyadagi elchisi bo’lib ishlagan yozuvchiga nisbatan qilingan tazyiqlar, u kuzatgan xalqlarning turmush tarzi, uning ijtimoiy pozisiyasi nuqtai nazaridan talqin etiladi. Bunday misollarni xorijda yuzaga kelgan biografik tadqiqotlarning aksariyatida uchratish mumkin. Uchinchidan, biz yuqorida biografik metodning tom ma’nodagi ijtimoiy tushuncha-gumanizm bilan bog’liqligi haqida so’z yuritdik. Holbuki, badiiy ijodga gumanistik yondashuv istasak-istamasak ijodkor va badiiy obraz, real voqyelik va badiiy voqyelik, hayot va poetik mazmun sintezni talab etadi. Bunday talqining esa ijtimoiy komponentdan xoli bo’lishi mumkin emas. Bu haqida rus olimi M.Treskunov shunday yozadi «Sent-Byov o’zining tanqidiy etyudlarida biografik talqin orqali ijodkor shaxsiyatini tushunishga, tushuntirishga urinadi. Buni to’g’ri anglamasdan turib, Sent-Byov tadqiqotlarini tarixiy nuqtai nazaridan xolis baholash mumkin emas. Boshqa burjua tadqiqotchilaridan farqli o’laroq, u yozuvchi shaxsiyatini badiiy ijodning yagona substansiyasi deb hisoblamagan. Aksincha, uning ishlarida ijodkor shaxsiyati makon va davr ruhiyatini aks etiruvchi oyna sifatida tushunilgan». Demak, biografik tadqiqotning ijtimoiy voqyelik bilan mushtarak jihatlari talaygina. Aniqrog’i ijtimoiy voqyelikdan yuz foiz uzilgan biografik tadqiqot hech qachon o’zini oqlamaydi. Ijod jarayoni ma’lum darajada muallifning psixologik holatlari bilan bog’liq. Shu bois psixologik omil biografik metod uchun muhim sanaladi. Ko’p hollarda buning psixobiografiya deb atalishi ham shundan. Buni Sent-Byovning o’zi ham e’tirof etib, shunday yozgan edi: «Mening tanqidim ixtiyorsiz ravishda har bir yozuvchi, har bir asarni psixologik tadqiq etishga qaratiladi». Uning fikricha, psixologik talqin iqtidoriga ega bo’lgan tadqiqotchidan biror yozuvchi, ayniqsa, shoir o’ta teran sirlarini ham yashira olmaydi. Psixologik omil biografik tadqiqot uchun ikki yoqlama ahamiyat kasb etadi. Buning birinchisi,