“TILSHUNOSLIKKA KIRISH” FANINING PREDMETI, MAQSAD VA VAZIFALARI. Reja: 1. “Tilshunoslikka kirish” fanining predmeti, maqsad va vazifalari. 2. Tilshunoslikning boshqa fanlar sirasidagi o‘rni. 3. Til va uning ta’rifi masalasi. 4. Tilning paydo bo‘lishi haqidagi nazariyalar. “Tilshunoslikka kirish” fani tilshunoslikning asosiy masalalarini, tilning paydo bo‘lishi va til taraqqiyotidagi umumiy qonuniyatlarni, til tavsifi borasida gi muhim jihatlarni o‘rganadi. Til kishilar o‘rtasidagi munosabatning eng muhim quroli bo‘lib, jamiyat taraqqiyoti jarayonida shakllangan va umuminsoniy manfaatlarga xizmat qiladi. Tilning paydo bo‘lishi va rivojlanishi jamiyat taraqqiyoti bilan bog‘liq ekan, inson kamoloti haqida fikr yurituvchi barcha fanlarning o‘rganish manbai tilga aloqador hisoblanadi . Tilning tabiati, mohiyati kishilik jamiyatida bajaradigan vazifasi, strukturasi va bu strukturani tashkil etgan elementlarning o‘zaro munosabati, uning ichki mexanizmi, ishlash principlari kabi muhim masalalarni ilmiy o‘rganishni, tilni har taraflama tadqiq qilishni talab qiladi. Til kishilik jamiyati mahsulidir. Tilsiz hech bir voqelik va hodisani, insonning tabiatda, jamiyatda tutgan o‘rnini, jamiyat taraqqiyoti yo‘llarini bilish, o‘rganish mumkin emas. Tilshunoslik fanining asosiy problemalaridan biri tilning ushbu fanning predmeti sifatidagi ta'rifidir. Ma'lumki, tabiiy inson tili faqat tilshunoslikda emas, balki yana bir qator fanlar tomonidan o‘rganiladigan murakkab obyekt bo‘lib, har bir fanning tilga bergan ta'rifi ham turlicha bo‘lishi mumkin. Hattoki, tilshunoslik fanining o‘zida ham tilning yagona ta’rifi yo‘q. Tilning ta'rifi masalasi tilshunoslik fani tarixidagi eng muhim masalalardan biri bo‘lib, fan tarixida turlicha talqin qilingan va hozirgi kunda ham turli ilmiy maktablar va oqimlar orasida keskin bahslarga sabab bo‘lmoqda. Darhaqiqat, tilshunoslikda mavjud bo‘lgan har bir nazariya, avvalo tilni qanday tushunishga asoslanadi. Tilni qanday tushunishning til haqidagi nazariyani yaratishda ahamiyati katta. Tilshunoslik fanining ob yekti, predmeti va tilni ilmiy o‘rganish metodlari kabi masalalar ma'lum darajada tilni qanday tushunishga bog‘liqdir. Tilshunoslik tarixida tilni turlicha ta'riflash fanning predmetini ham turlicha tasavvur qilishga sabab bo‘ldi. Shuning uchun bu masalaning tilshunoslik tarixi asosiy etaplarida qanday hal etilganligini ko‘rib chiqish maqsadga muvofiqdir. Tilshunoslik fanining pridmeti, o‘rganish manbai o‘z ichki qonuniyatlariga ega bo‘lgan murakkab tizim –tildir. Tilning o‘ziga xos xususiyatlarini, taraqqiyot qonuniyatlarini o‘rganish mazkur ijtimoiy hodisaga har tomonlama to‘liq ta’rif berish imkonini yaratadi . Til umumiy qonuniyatga bo‘ysunuvchi o‘ziga xos ramzlar tizimi bo‘lib, kishilik jamiyatidagi aloqa - munosabatning eng muhim quroli, fikr ifodasi hamda fikr yuritish asosi , voqelikni avloddan avlodga yetkazuvchi , insoniy kechinmalarni, his –tuyg‘ularni ifoda etuvchi vositadir. Tilshunoslik tarixida tilga turlicha yondashuvlarni kuzatish mumkin . XX asrdan boshlab tilshunoslik fanining predmetini aniqlashda yangi davr boshlandi. Hozirgi zamon tilshunoslik fanining asoschisi mashhur shveysariyalik olim F. de Sossyur (1857-1913) nazariyasi ta'sirida tilshunoslik fanining predmeti masalasi ham yangicha tus oldi. F. de Sossyurning fandagi asosiy xizmati shundan iboratki, u birinchilar qatori tilning murakkab hodisa ekanligini aniqlagan holda, yangi mukammal va aniq, shakllangan umumiy tilshunoslik nazariyasini yaratib berdi. Tilshunoslik fanining predmetini aniqlash va uni ta’riflashga intilgan F.de Sossyurning qarashlari tilshunoslik tarixidagi muhim masalalarni hal etishda sezilarli ta’sir ko‘rsatdi . F.de Sossyur fikricha , til kishilik jamiyatida bajaradigan vazifasiga ko‘ra aloqa quroli , fikr ifodalash vositasidir; ijtimoiy tabiati jihatidan til madaniy –tarixiy va ijtimoiy hodisa , ichki tuzilishiga ko‘ra sof belgi - ishoralar tizimidir . Boshqa bir qator olimlar (A.Shleyxer, G. Paul, M. Myuller), tilshunoslik maktablari (“Yosh grammatikachilar“ maktabi, Praga strukturalizmi, Kopengagen strukturalizmi, Amerika strukturalizmi) tilning asl mohiyatini ochib berish masalasiga o‘z nuqtayi nazarlaridan yondashdilar. Ularning fikr - mulohazalari tilshunoslik sohasida erishilgan yutuqlardan hisoblansa–da, mazkur qarashlarning ba’zi jihatlari cheklangan edi. Tilshunoslikning umumiy va xususiy tilshunoslik ; nazariy tilshunoslik, amaliy tilshunoslik kabi qator bo‘limlari mavjud bo‘lib, tilning ayrim jihatlari asosida umumiy qoidalar chiqariladi. Til - ijtimoiy hodisa. Til jamiyat taraqqiyoti jarayonida yuzaga kelgan. Til - tabiiy, biologik hodisa emas ; tilning mavjud bo‘lishi va uning taraqqiyoti tabiat qonunlariga bo‘ysunmaydi. Til butun jamiyat tarixi jarayonidagi tadrijiy davrlarning mahsuli sifatida umuminsoniy manfaatga xizmat qiladi . II. Tilshunoslik tilning paydo bo‘lishi va rivojlanishi, til va tafakkur, til va jamiyat o‘rtasidagi munosabatlar, tilning jamiyatdagi o‘mi, ichki tuzilishi - tilning tasnifi, uni tahlil qilish usullari va shu kabi masalalarni o‘rganadigan- fandir. Tilni tilshunoslikdan tashqari falsafa, mantiq kabi boshqa fanlar ham o'rganadi. M a’lumki, tafakkurga daxldor masalalar mantiq ilmining mavzusidir. Shu tufayli mantiqchilar tafakkur qonuniyatlari bilan birga, fikming tilda aks etishini o‘rganmasliklari mumkin emas. Undan tashqari, til va tafakkur bir-biri bilan uzviy bog‘langan, biri - ikkinchisisiz yashay olmaydigan hodisadir, tafakkur tilda yashaydi, har qanday nutq asosida esa tafakkur yotadi. Mantiq tilni ana shu yo‘nalishda o‘rganadi. Tilning paydo bo‘lishi va rivojlanishi jamiyat taraqqiyoti bilan bog‘liqligi tufayli til sotsiologlar tomonidan ham o‘rganiladi. Jamiyat tarixiy taraqqiyoti jarayonida sodir bo‘lgan voqea va hodisalar tilde aks etmay qolmaydi. Shunga ko‘ra, tarixchilar til tarixiga, tilshunoslar esa o‘z navbatida tarix faniga murojaat qilmay ilojlari yo‘q. Demak, tilshunoslar tilga oid masalalarni hal qilishda etnografiya, psixologiya, antropologiya, matematika, geografiya, fizika va boshqa fanlarga oid materiallar va xulosalardan foydalanadilar. Shunday qilib, til faqat tilshunoslik emas, balki boshqa fanlar uchun ham o‘rganish sohasi sifatida namoyon bo‘ladi. Bu sohadan har bir fan o‘z mavzusini ajratib oladi. 0 ‘rganilish sohasini ajratib olish nuqtai nazaridan tilshunoslik ikki turga: mikrolingvistika fkichik tilshunoslik) va makrolingvistika (katta tilshunoslik)ga ajratiladi. Mikrolingvistika - tilning faqat ichki, ya’ni fonetik, leksik va grammatik tuzilishini, makrolingvistika esa, tilni boshqa fanlar bilan qo‘shilib o‘rganadi. Makrolingvistika -tiln in g paydo b o ‘lishi va uning taraqqiyot qonunlari, tilning ijtim oiy m ohiyatini: uning tafak k u r bilan munosabatini, til va boshqa signal sistemalari orasidagi o‘xshashlik va farqlami, tilning tarqalishi - idialekt (shaxsiy sheva), yangi til masalalari kabi muammolami o‘z ichiga oladi. Hozirgi kunda til nima degan savolga olimlar turlicha javob beradilar. Xususan: - «TIL tafakkurni ifoda qiluvchi ishoralar majmuidir» (F.de Sossyur). - «Til - odam ongining ishtirokisiz, uning tashqi dunyoga nisbatan bo ‘Igan mexanik harakatidir». - «Til fikrni ifoda qilishga mo ‘Ijallangan, talaffuz qilinadigan, chegaralangan toyushlar majmuidir» (B.Grosse), degan fikrlar mavjud.Bu fikrlaming birortasi, ular garchi bir-birini to‘ldirsa ham, tilning to ‘liq ta ’rifi emas, chunki ular tilning ijtimoiy mohiyatini ochib berolmaydi. Olimlar tilning kishilik jamiyatida tutgan o ‘rni naqadar muhim ekanini ko‘rsatib, «til kishilarning eng muhim aloqa vositasidir», deb ta’riflaydilar. Til yakkayu yagona aloqa vositasi emas. Aloqa boshqa vositalar orqali ham o‘matilishi mumkin. Masalan, Morze alfaviti, imo-ishoralar, A frikada uzoq m asofaga axborot berish uchun qo‘llaniladigan nog‘ora tovushlari, Kanar orollarida ishlatiladigan «Hushtak-tili» shular jum lasidandir. Lekin bular tilga nisbatan yordam chi, ikkinchi darajali vositalardir. Til va boshqa aloqa vositalari orasida o‘xshashlik va farqlar mavjud. Bu vositalami birbiri bilan birlashtiradigan xususiyatlar quyidagilar: - jikr va hissiyotlarni ifodalaydi; - ijtimoiy, chunki jamiyat tomonidan yaratilib, unga xizmat qiladi; - moddiy (tovush to ‘Iqinlari, grafik chizmalar va boshqa vositalar orqali amalga oshiriladi); -obyektiv borliqni aks ettiradi.Ular orasidagi farq esa quyidagilarda namoyon bo‘ladi: 1. Til fikr va hissiyotlarni ifoda qiluvchi vosita. Inson uni barcha faoliyatida qo‘llaydi. Boshqa aloqa vositalarining ishlatilish ko‘lami cheklangan, m asalan, ko‘cha harakati belgilari asosan haydovchilarga xizmat qiladi, boshqa yerda ishlatilmaydi. 2. Til quruq axborotning o‘zinigina bir shaxsdan ikkinchi shaxsga yetkazmasdan, balki gapiruvchining bu axborotga munosabatini, uning xohish-istagi va bahosi, ruhiy holotini aks ettiradi. 3. Tildan boshqa barcha signal sistemalari sun’iydir.1 Ular odamlar tomonidan yaratiladi va sharoitga ko‘ra o‘zgartirilishi mumkin. Sun’iy vositalaming yaratilishida odamlaming hammasi emas, balki mazkur sohani yaxshi biluvchi kichik bir guruh ishtirok etadi. Til esa odamlaming istak-xohishlariga bog‘liq bo‘lmaydi, uni jamiyat a’zolari o‘z ixtiyorlari bilan o'zgartira olmaydi. Til asrlar davomida jamiyatga xizmat qiladi, ulaming ehtiyojlarini to‘la-to‘kis bajaradi, garchand til o‘zgaruvchan hodisa bo ‘lsa-da, u faqat o‘zining ichki obyektiv qonunlari asosida rivojlanadi. Shu bilan birga shuni ham qayd qilish kerakki, jamiyat bo‘lmasa, til boimaydi; jamiyat tilni kundalik hayotida qo‘llamasa, u (til), rivojlanmaydi. Demak, til va jamiyat doimo birbirini taqozo etadi. Boshqa signal tizimlari tilga nisbatan ikkilamchi, unga qo‘shimcha vosita sifatida namoyon bo‘ladi, tilni to‘ldiradi. Shunday qilib, til o‘ziga xos semiologik sistema (ya’ni, ishoralar sistemasi) bo‘lib, jamiyatda asosiy va eng muhim fikr almashish quroli, jamiyat tafakkurining rivojlanishini ta’minlovchi, avloddan-avlodga madaniy-tarixiy meros va an’analami yetkazuvchi vosita xizmatini o‘taydi. III. TILLARNING SHAKLLANISHI VA TARAQQIY QILISHI Til kishilar o‘rtasidagi munosabatning eng muhim quroli bo‘lib , jamiyat taraqqiyoti jarayonida shakllangan va umum insoniy manfaatlarni ifoda etadi. Tilning paydo bo‘lishi va rivojlanishi insoniyat jamiyati bilan mustahkam bog‘liq . Til insoniyat tarixi qadar qadimiydir . Xalq qardosh qabilalar ittifoqi sifatida shakllangan murakkab tarixiy uyushmadir. Xalqning asosiy belgilari: umumiy til , umumiy hudud , madaniyat va ma’naviyat muhitning umumiyligidir . Xalqning asosiy belgilaridan biri bo‘lgan milliy til o‘zaro farqlanuvchi , yetakchi , iqtisodiy va madaniy markaz tili sifatida namoyon bo‘ladi . Tilning paydo bo‘lishi masalasi insoniyatni qadimdanoq qiziqtirib keladi . Tilning paydo bo‘lishi juda murakkabdir . Bu masala faqat tilshunoslikning emas , boshqa ko‘p fanlarning: antropologiya , psixologiya va etnografiya kabi fanlarning ham o‘rganish obyektidir. Tilning paydo bo‘lishi masalasi – til qachon va qayerda paydo bo‘lgan , dastlab nechta til bo‘lgan , u yoki bu tillar qanday tuzilishda bolgan va shu kabi savollarga hali ilmiy asoslangan mukammal javob topilgan emas. Ba’zi olimlarning fikricha, til taxminan besh yuz ming yillar ilgari paydo bo‘lgan . Ma’lumki, til boshqa narsa va hodisalar singari o‘zgaruvchandir. Shunday ekan , besh yuz ming yil ichida tillarda qanday o‘zgarish sodir bo‘lganini tasavvur qilish , uni ilmiy , ham amaliy , ham nazariy nuqtayi nazardan o‘rganish mumkin emas . Til taraqqiyotining yozuv paydo bo‘lishidan avvalgi holati biz uchun qorong‘idir . Biz faqat yozuv paydo bo‘lgandan keyingi davrda ro‘y bergan til taraqqiyoti to‘g‘risida yozma yodgorliklardan foydalanib , fikr yuritishimiz mumkin . Lekin yozuv tilni o‘rganish, tilning paydo bo‘lishi to‘g‘risidagi muammoni yoritishga to‘liq imkon bermaydi. Shunday bo‘lsa ham , ba’zi olimlar bu masalaga o‘z munosabatlarini , fikrlarini bildirib o‘tishgan. Qadimgi Yunonistonda faylasuflar tilning qay tarzda kelib chiqqanligi ustida uzoq davr qizg‘in bahs olib borganlar. Tilshunoslik tarixidan ma’lumki , bu masalada grek faylasuflari bir-biriga zid ikki xil farazni o‘rtaga tashlashgan. Demokrit va boshqalar tilda narsa nomi bilan narsa orasida hech qanday bog‘lanish yo‘q , bu nomlar mazkur tilda gaplashuvchi odamlar tomonidan yaratilgan , demak , til inson tomonidan yaratilgan, degan fikrni ilgari surishgan . Bu guruh olimlar anomalistlar deb nom olgan. Platon boshliq boshqa bir guruh olimlar “narsa bilan uning nomi orasida muayyan bog‘lanish bor. Bu bog‘lanish narsalarning xususiyatlaridan, tabiatidan kelib chiqqan va bu bog‘lanish ilohiy kuch tomonidan o‘rnatilgan” degan fikrni ilgari surishgan . Tarixda bu oqim anologistlar deb nom olgan. Hozirgi tilshunoslik nuqtayi nazaridan qaralsa, narsalar bilan ularning nomi orasida , umuman olganda hech qanday bog‘lanish yo‘q. Bu ko‘pchilik olimlar tomonidan qayd etilgan. Chunki narsa bilan uning nomi orasida bog‘liqlik bo‘lganda tillarning soni 5000 dan ortib ketmasdi . Shuni aytib o‘tish kerakki , ayrim tillarning kelib chiqishini, masalan o‘zbek , rus , hind , tojik va boshqa tillarning qachon paydo bo‘lganini , qanday tarkib topganligini aniq bilish mumkin. Ammo, biror bir aniq tilning kelib chiqishi masalasini umuman tilning , insonlar nutqining paydo bo‘lishi masalasi bilan tenglashtirib bo‘lmaydi . Hozir dunyoda mavjud bo‘lgan jonli tillarning ham , ba’zi bir o‘lik tillarning ham kelib chiqish tarixini o‘rganish u qadar qiyin masala emas. Anchagina tillarning qachon paydo bo‘lganligi , qachon tarkib topganligi aniqlangan . Biroq, yer yuzida umuman insoniyatga xos tilning qachon paydo bo‘lganligi , dastlabki tillarda qanday so‘zlar bo‘lganligi , uning grammatik xususiyatlari nimalardan iborat ekanligi hal qilingan emas va hal qilinishi ham mumkin emas . Chunki bundan bir necha yuz ming yillar burun paydo bo‘lib, keyinchalik nom – nishonsiz yo‘qolib ketgan tillar ham bo‘lgan. Bundan bir necha yuz ming yil burun paydo bo‘lgan tillarning fonetik tizimi, so‘z boyligi , grammatikasi va boshqa muayyan xususiyatlaridan qat’i nazar , umuman tilning kelib chiqishi o‘rganilar ekan, eng avvalo , tilning kelib chiqishidagi shart – sharoitlarni tadqiq qilish, ya’ni insonlar qanday sharoitda so‘zlay boshlaganliklarini o‘rganish va bu masalani umuman tilning kelib chiqishi masalasi bilan bog‘lagan holda tahlil qilib, xulosa chiqarish lozim . Tilning kelib chiqishi masalasini aniqlashdagi qiyinchilik shundan iboratki, birinchidan, hozirgi til tarixi fani dunyoda umuman tilning qanday paydo bo‘lganligi to‘g‘risida hech qanday dalillarga ega emas . Chunki hozir bizga ma’lum tillarning yozuv tarixi 10 -15 ming yildan oshmaydi . Olimlarning faraz qilishicha , inson bundan bir necha yuz ming yil avval so‘zlasha boshlagan . Ammo, o‘sha davrdagi tillar to‘g‘risida hozirgi vaqtda hech qanday ma’lumot yo‘q . Shuning uchun ham tilshunoslik fani bu masalani to‘g‘ridan – to‘g‘ri o‘rganish imkoniyatiga ega emas. Dunyoda eng avval paydo bo‘lgan tilning fonetik tuzilishi , so‘z boyligi qanday ekanligini , grammatik shakllari nimalardan iboratligini bilish mumkin emas. Umuman, tilning qanday sharoitlarda paydo bo‘lishi masalasini ilmiy farazlarga asoslanib o‘rganish mumkin bo‘ladi. Tilshunoslik ilmi bir – biriga yaqin bo‘lgan psixologiya , fiziologiya , etnografiya , arxeologiya , tarix va shunga o‘xshah fanlarning dalillariga suyanib , tilning kelib chiqishi masalasiga yondashishi mumkin . Turli nutq tovushlarini biriktirib , so‘zlar hosil qilish va so‘zlar vositasida gap tuzib , istak va maqsadni ifodalash kishilik jamiyatining boshlang‘ich davrlarida yashagan odamlarni o‘ylantirib kelgan . Shuning uchun tilning paydo bo‘lishi to‘g‘risida qadimgi kishilar turli rivoyatlarni to‘qiganlar. Bu rivoyatlarning ba’zilarida til ma’budlar, ba’zilarida Alloh tomonidan yaratilib , kishilarga taqdim qilinganligi , ayrimlarida esa tilni ajoyib bir donishmand yaratganligi talqin qilingan . Yuqorida ta’kidlanganidek, antik zamonlardan beri tilning kelib chiqishi to‘g‘risida bir qancha nazariyalar yaratilgan . Antik faylasuflar tilning kelib chiqishini bir – biriga qarama – qarshi bo‘lgan ikki xil nazariya bilan tushuntirishga harakat qilganlar . Ba’zi faylasuflar til tabiiy yo‘l bilan paydo bo‘lgan , ya’ni so‘z va predmetlar o‘rtasida to‘g‘ ridan – to‘g‘ri tabiiy bog‘lanish bo‘lganligi uchun kishilar predmet va narsalarni tabiiy holda bilib olishgan , deb isbotlamoqchi bo‘lganlar . Ba’zi faylasuflar esa til kishilarning birbiri bilan o‘zaro kelishishi natijasida vujudga kelgan , deb hisoblaganlar , Ana shu bir-biriga qarama – qarshi ikki nazariyaning o‘zaro kurashi natijasida yana bir qancha nazariyalar vujudga kelgan. Fanda tilning kelib chiqishi to‘g‘risida bir-biriga qarama-qarshi nazariyalar mavjud bo‘lib , ular bir-biri bilan kurashib kelmoqda . Bu nazariyalarning ba’zilari til insonlarning bir-biri bilan munosabatda bo‘lishi ehtiyoji natijasida kelib chiqqan deb hisoblasa , boshqalari ayrim shaxslarning o‘z fikrini avval o‘zi uchun , keyin boshqalar uchun bildirishi natijasida kelib chiqqan , deb hisoblaydi . Shu tariqa tilning paydo bo‘lishi va shakllanishi haqida turlicha qarashlar , nazariyalar , farazlar yaratildi . Ushbu nazariyalar tanqidiy tahlil asosida o‘rganilishi lozim . Bu nazariyalar asosan 4 ta : Ovozga taqlid nazariyasi kishilarning o‘z atrofidagi predmetlarning chiqargan ovoziga taqlid qilishi natijasida dastlabki so‘zlar , predmetlarning nomlari paydo bo‘lgan, deb hisoblaydi . Bu nazariya qadimgi Yunonistonda - Demokrit va Platon davrida o‘rtaga tashlangan bo‘lib , unga ko‘ra ibtidoiy odamlar yo ongli , yo ongsiz tarzda turli – tuman tovushlar , ya’ni hayvonlarning baqiriqlari , qushlarning sayrashi , shamol va sharsharalarning ovozlariga taqlid qilishga harakat qilishgan . Masalan : chumchuq , kaklik , qarg‘a , shir-shir , taq-tuq , kuk-ku , gumbur-gumbur kabilar. Ammo bu so‘zlar hamma tilda mavjud bo‘lsa ham , ular juda ozchilikni tashkil qiladi . Tabiatda tovush chiqarmaydigan narsalardan tovush chiqaradiganlari kam . Shunday ekan , tovush chiqarmaydigan narsalarning nomi qanday shakllangan, degan savol tug‘iladi . Bu nazariya to‘g‘ri bo‘lsa , unda ibtidoiy jamiyatda yashagan qabilalar tilida bunday usulda yasalgan so‘zlar soni fan va texnikasi rivojlangan xalqlar tilidagiga nisbatan ko‘proq bo‘lishi kerak. Lekin so‘nggi yillarda Janubiy Amerika va Avstraliyada topilgan, ibtidoiy tuzumni boshidan kechirayotgan qabilalar tilida o‘tkazilgan tajribalar bu tillarda tovushga taqlid qilish yo‘li bilan yasalgan so‘zlar rivojlangan tillardagiga qaraganda birmuncha kamchilikni tashkil qilishi ko‘rsatiladi. Undan tashqari, tabiatdagi tovushlarga taqlid qilish uchun nutq organlarining o‘ta rivojlangan bo‘lishi ham aniqlangan. Shuning uchun taqlidiy so‘zlar tilning paydo bo‘lishi masalasini hal qilishda asosli ahamiyatga ega emas. Demak , ovozga taqlid nazariyasi tilning kelib chiqishi masalasini to‘g‘ri hal qilib berolmaydi. Undovlar nazariyasi ham tilning paydo bo‘lishi masalasini talqin qiluvchi nazariyalardan biri bo‘lib , bu nazariya tarafdorlari tildagi barcha so‘zlar kishilarning ichki tuyg‘ulari, qahr-g‘azablari, hishayajonlari, ixtiyorsiz baqirishlari natijasida paydo bo‘lgan , deb da’vo qiladilar . Bu nazariya ham qadimiy bo‘lib, uning asosida ham hayvonlarning baqiriq-chaqiriqlari yotadi. Mazkur nazariya asoschilarining fikricha, ibtidoiy odamlar hayvonlarning baqiriqchaqiriqlarini o‘rganib , ular orqali o‘zlarining ichki kechinmalari , g‘am-alamlarini ifodalashgan: oh , uh, joy, ing kabi so‘zlar bunga misol qilib ko‘rsatiladi. Tildagi boshqa so‘zlar esa ana shunday so‘zlarning birikuvidan kelib chiqqan , deb tushuntiriladi . Taniqli faransuz olimi J.J.Russo ham shu fikrni quvvatlagan. Dunyodagi barcha tillarda bunday birliklar mavjud, lekin bunday so‘zlarning miqdori shu qadar kamki , tildek murakkab hodisa ana shu yo‘l bilan paydo bo‘lgan , deyish bu masalani juda soddalashtirib yuborgan bo‘lar edi . Ma’lumki , tilning asosiy vazifasi kishilar orasida fikr almashinuvini ta’minlashdir . Binobarin , mazkur nazariyani qabul qilish tilning asosiy vazifasini , tilning ijtimoiy hodisa ekanligini rad etishga olib keladi . Ichki kechinmalarni izhor qilish doimo ham jamiyatning bo‘lishini taqozo qilmaydi . Tilning yashashi va rivojlanishi esa jamiyat bilan uzviy bog‘liq : jamiyat bor joydagina til bor , til bor joyda jamiyat bor . Demak , bu nazariya ham tilning kelib chiqish masalasini to‘g‘ri yoritishga ojizlik qiladi . Mehnat hayqiriqlari nazariyasi tarafdorlari tildagi barcha so‘zlar ibtidoiy kishilarning birgalashib mehnat qilish jarayonida mehnat qilishga undaydigan Ixtiyorsiz qiyqirishlar natijasida paydo bo‘lgan , deb da’vo qiladilar . Bu nazariyani XIX asrning 70 – yillarida fransuz faylasufi L. Nuare yaratdi . Uning qayd qilishicha , til instinktiv hayqiriqlardan paydo bo‘lgan. Nemis olimi Karl Byuxer ham ushbu nazariyani quvvatlaydi. Bu nazariya bir qarashda haqiqatga birmuncha yaqin nazariyadek ko‘rinsa ham , mantiq jihatdan asossizdir . Chunki mehnat qilishdagi qiyqiriqlar , hayqiriqlar mehnat jarayonidagi bir maromga , bir qolipga solish uchun bir vosita bo‘lgan , xolos . uy , oh , voh , viq , oho, ehe kabi hayqiriqlar kishilar o‘rtasida aloqa vositasi bo‘lganligi ehtimol. Mehnat hayqiriqlari undov nazariyasiga o‘xshab ketadi . Lekin bu nazariya ham tilning kelib chiqish sabablarini , tilning paydo bo‘lishini jamiyatning paydo bo‘lishi , so‘zlash va fikr yuritish qobiliyatiga ega bo‘lgan insoniyatning paydo bo‘lishi bilan uzviy bog‘lay olmaydi . Ijtimoiy kelishuv nazariyasi. Bu nazariya XIX asrning ikkinchi yarmida paydo bo‘lib , uni ilgari suruvchi olimlar ba’zida bir-biriga zid xulosalarga kelishgan , ularning tilning kelib chiqishi to‘g‘risidagi asosiy fikrlari bir xil. Bu nazariyaga asosan, narsalarni qanday atashni odamlarning o‘zlari kelishib olishgan. Biror narsani nomlashda kelishib olish uchun , tabiiyki , kelishuv vositasi , ya’ni til kerak bo‘ladi . Ushbu nazariya tilning paydo bo‘lishini emas , balki til rivojlanishining bir yo‘nalishini yoritishi mumkin . Hozirgi vaqtga kelib u yoki bu fanga taalluqli atamalar yoki so‘zlar o‘zaro kelishib olinadi . Lekin buning til shakllanishiga aloqasi yo‘q. Yuqorida ko‘rsatib o‘tilgan nazariyalarning hammasi ham tilning kelib chiqishi masalasini to‘g‘ri yoritishga ojizlik qiladi . Chunki bu nazariyalar tilning kelib chiqishi masalasini insoniyatning paydo bo‘lishi , dastlabki kishilar jamoasining vujudga kelishi masalasidan ajratib olgan holda qaraydi . Jamiyatdan tashqarida yashagan inson bolasi qancha umr ko‘rmasin , u gapirmaydi . Chunki til nasldan naslga , avloddan avlodga o‘tmaydi , ya’ni uni irsiyatga bo‘lab qo‘yish to‘g‘ri bo‘lmaydi. Irsiyat qonuniga binoan , bolaning biologik , antropologik xususiyatlari avloddan avlodga o‘tadi , lekin o‘zbek oilasida tug‘ilgan bola faqat o‘zbek tilida gapiradi deyish noto‘g‘ridir. U qaysi tilda gapira boshlashi qaysi oila , qaysi ijtimoiy muhitda tarbiyalanishiga bog‘liq. Qayd etilgan nazariyalarda, birinchidan , til go‘yo jamiyat tarixi taraqqiyotidan chetda , o‘z holicha taraqqiy etadigan hodisa, deb qaralgan. Shuning uchun ham tilning kelib chiqishi masalasi ibtidoiy davrdagi kishilarning mehnat faoliyatidan ajratilgan holda qaralgan. Ikkinchidan, bu nazariyalarda tilning kelib chiqishi masalasi tafakkurning paydo bo‘lish masalasi bilan birgalikda , o‘zaro bog‘langan holda emas , balki ajratilgan holda talqin qilingan. Uchinchidan , odamning paydo bo‘lishi jarayonidagi barcha biologik asoslar hisobga olinmagan. Sharq tilshunosligida ham tilning paydo bo‘lishiga oid mulohazalar bildurilgan. Jumladan, Alisher Navoiyning “Muhokamat-ul lug‘atayn” asari muqaddimasida o‘sha davr dunyoqarashiga mos bo‘lgan tilning paydo bo‘lishiga doir qarashlar bayon qilingan. Alisher Navoiy tilning paydo bo‘lishini Nuh alayhissalom avlodlariga bog‘laydi: “Mundin so‘ngra uch nav tildurkim , asil va mo‘tabardur va ul tillar iborati gavhari bila koyilining ( aytuvchi , so‘zlovchi ) adosig‘a zevar va har qaysining furu’i (shox , daraxtning shoxi ) bag‘oyat ko‘ptur . Ammo turkiy va forsiy va hindiy asl tillarning manshaidurki (bir narsaning chiqib kelgan o‘rni , kelib chiqish joyi , boshlanishi), Nuh payg‘ambar... ning uch o‘g‘lig‘akim , Yofas va Som va Homdur , etishur . Va bu mujmal tafsili budurki , Nuh... to‘fon tashviridin (to‘lqin , falokat) najot va aning mahlakasidin ( xavf – xatar joyi va vaqti , halokat , xavf – xatar) hayot topti , olam ma’murasida bashar jinsidin osor va inson navidin namudor qolmaydur erdi . Yofasniki , tavorix ahli Abu – t – turk bitirlar , Xito mulkiga yibordi va Somniki , Abu – l – furs bitirlar , Eron va Turon mamolikining vasatida ( o‘rta , o‘rtaliq ) voliy (hokim , hukumdor ,podshoh qildi va Homniki , Abu – l – hind depturlar , Hindiston bilodig‘a (shaharlar , mamlakatlar) uzatti . Va bu uch payg‘ambarzoda avlod va atbo‘i (tobelar , fuqarolar, qaramlar , izdoshlar ) mazkur bo‘lg‘an mamolikda yoyildilar va qalin bo‘ldilar. Va Yofas o‘g‘loniki , Abu – t – turkdur , tarix ahli ittifoqi(bir fikrga kelish, hammasi degan ma’noda )depturlarki , nubuvvat (payg‘ambarlik) toji bila sarafroz va risolat ( payg‘ambarlik , rasullik ) mansabi bila qarindoshlaridin mumtoz (saralangan , ajratilgan ) bo‘ldi . Va uch tilki , turkiy va forsiy va hindiy bo‘lg‘ay . Bu uchovning avlod va atbo ‘i orasida shoe bo‘ldi . (“Muhokamat ul – lug‘atayn”dan) . Olimlarning faraz qilishicha , mehnat , ibtidoiy mehnat qurollarini yasash odamlar a’zolarini asta-sekin juda uzoq davrlar davomida takomillashtirib , til hamda tafakkurning rivoj topishida beqiyos rol o‘ynagan . `Demak, mehnat qilish, mehnat qurollarini yasash jarayonida odamlar borgan sari uyushib boradi , natijada kishilik jamiyati vujudga keladi. Hayvonot dunyosidan ajralib chiqqan odamlarda jamoa bo‘lib mehnat qilish jarayonida bir-biriga nimadir deyish ehtiyoji tug‘iladi . Bu zaruriy ehtiyoj esa tilni yaratadi . Til bilan ayni bir vaqtda tafakkur paydo bo‘ladi . Mehnat bilan bir vaqtda muhim ehtiyoj talabi bilan til va tafakkurning paydo bo‘lishi natijasida bu uch omil bir-biriga ta’sir qilib , rivojlanish imkoniyati yazaga kelgan. Buning natijasida mehnat qilish yo‘llari , mehnat qurollari , til va miya asta-sekin takomillasha boshlaydi . Ilgari tosh hech qanday ahamiyatga ega bo‘lmagan bo‘lsa , endi kishilar undan foydalanishni o‘rgana boshlaydilar va uning xususiyatlarini bilib oladilar . Endi odam toshni yorib yoki sindirib , undan har xil shakldagi turli mehnat qurollari yasay boshlaydi va ana shu mehnat qurollaridan foydalanish jarayonida boshqa narsalarning ham turli xususiyatlarini bila boradi. Bu esa narsalarni bir-biriga solishtirib , ularning xususiyatlarini aniqlashni o‘rgatadi. Oqibatda tafakkurning rivoj topishiga imkoniyat tug‘iladi. Odamlar mehnat qilishni bilganlaridan keyin , oziq-ovqat topish uchun zarur narsalar haqida, ya’ni mehnat qurollari tayyorlash , undan qanday foydalanish , qaysi tarafga borish , oziq-ovqat topish harakatini jamoa bo‘lib bajarish va boshqalar to‘g‘risida ozmiko‘pmi fikr yurgizadigan bo‘ladilar . Ular guruh-guruh bo‘lib , birgalikda harakat qila boshlaydilar. Bu esa insonlar tili va tafakkurining borgan sari o‘sishiga , ularda mavhum tushunchalarning paydo bo‘lishiga asos bo‘ladi. Endigina mehnat qilish qobiliyatiga erisha boshlagan , eng ibtidoiy mehnat qurollarini yasashni o‘rgana boshlagan odamlardan bir necha bosqich yuqori darajada yashayotgan Afrikadagi qabila jamoasi holatidagi xalq tillarining so‘z boyligi , grammatik tuzilishi hamda tafakkurining rivojlanish farqlari qiyoslab bo‘lmaydigan darajada ekanligini , rivoj topganini faraz qilish mumkin. Shu tariqa Afrika , Amerika qit’alarida qabila bo‘lib yashayotgan xalqlarning rivojlanish darajasi , so‘z boyligi , grammatik tuzilishi , tafakkur qilish qobiliyati eng taraqqiy topgan ingliz , rus , nemis , arab kabi xalqlar tillarining so‘z boyligi , grammatik tuzilishi va boshqa til hodisalaridan , tafakkur etish darajasidan juda katta farq qiladi. Yuqoridagi fikrlar til va tafakkurning rivojlanib borishi kishilik jamiyati taraqqiyoti bilan uzviy bog‘langanining yorqin dalilidir. Jamiyat tarixida tillarning keyingi taraqqiyoti milliy tillarning vujudga kelishi bilan bog‘liq. Milliy til mahalliy shevalar bilan o‘zaro bog‘langan holda taraqqiy qilib boradi . Bu jarayonda ba’zi shevalar milliy tilga qo‘shilib, uni boyitadi ; ba’zi shevalarni esa milliy til asta-sekin siqib chiqaradi. Milliy tilning yagonaligi shuni ko‘rsatadiki , til shu millatning barcha tabaqalar , guruhlar va sinflariga tushunarli va bab-baravar xizmat qilib , ularning hammasi uchun birdan bir aloqa vositasi bo‘lib qoladi . Chunki til ayrim sinf , ayrim tabaqa , ayrim guruh tomonidan yaratilmagan , balki jamiyatning barcha a’zolari – umumxalq tomonidan yaratilgan. Xullas , til birligi uning erkin rivojlanishi millatning asosiy belgilaridan biridir . Milliy tilning xalq tilidan farqi uning adabiy yozuv shakliga egaligidir . Milliy tilning bu shakli mazkur millatning har bir a’zosi , har bir sheva uchun umumiydir. Har bir millatning madaniy merosi ana shu tilda o‘z aksini topadi.