XVII asrdan XIX asrning yarmigacha tarbiya, maktab va pedagogik fikrlar rivoji

Yuklangan vaqt

2024-09-27

Yuklab olishlar soni

2

Sahifalar soni

6

Faytl hajmi

23,4 KB


XVII asrdan XIX asrning yarmigacha tarbiya, maktab va pedagogik fikrlar rivoji Reja: 1. Buxoro amirligi, Qo’qon va Xiva xonliklarida ta’lim-tarbiya. 2. Maktab va madrasalarda ta’lim mazmuni. 3. Qizlar maktabi va unda ta’lim mazmuni. 4. Munis Xorazmiyning “Savodi ta’lim” asari – husnixatga doir dastlabki qo’llanma sifatida. 5. Muhammad Sodiq Qosh-g’ariyning “Odob as-solihin” asari – yuksak ma’naviy-axloqiy sifatlarni yorituvchi manba. Buxoro amirligi, Qo’qon va Xiva xonliklarida ta’lim-tarbiya. XVII-XIX asrlarda O’rta Osiyoda bir nechta turdagi talim muassasalari (maktab, madrasa, qorixona, daloilxona, otnoyilar maktablari) mavjud edi. Ayniqsa Qo’qon, Toshkent, Buxoro kabi shaharlarda ularning soni tez ko’paygan. Maktablar boshlang’ich talim muassasasi hisoblanib, unda bolalarga yozish va o’qish o’rgatlgan, din haqida dastlabki malumotlar berilgan. Madrasalar yuqori turuvchi o’quv muassasasi hisoblangan, qorixona va daloilxona («Daloil al-xayrot») quyi diniy xizmatchilarni tayyorlagan. XIX asrdagi Qo’qon xonlari arxivlarida beklar va xonlar saroylarida sag’ir (etm)lar uchun ochilgan maktablar haqidagi malumotlar saqlanib qolgan. Bunday maktablar davlat mablag’lari hisobiga faoliyat yuritgan. Maktab va madrasalarda ta’lim mazmuni. XVII asrdan XIX asrning yarmigacha tarbiya, maktab va pedagogik fikrlar rivoji Reja: 1. Buxoro amirligi, Qo’qon va Xiva xonliklarida ta’lim-tarbiya. 2. Maktab va madrasalarda ta’lim mazmuni. 3. Qizlar maktabi va unda ta’lim mazmuni. 4. Munis Xorazmiyning “Savodi ta’lim” asari – husnixatga doir dastlabki qo’llanma sifatida. 5. Muhammad Sodiq Qosh-g’ariyning “Odob as-solihin” asari – yuksak ma’naviy-axloqiy sifatlarni yorituvchi manba. Buxoro amirligi, Qo’qon va Xiva xonliklarida ta’lim-tarbiya. XVII-XIX asrlarda O’rta Osiyoda bir nechta turdagi talim muassasalari (maktab, madrasa, qorixona, daloilxona, otnoyilar maktablari) mavjud edi. Ayniqsa Qo’qon, Toshkent, Buxoro kabi shaharlarda ularning soni tez ko’paygan. Maktablar boshlang’ich talim muassasasi hisoblanib, unda bolalarga yozish va o’qish o’rgatlgan, din haqida dastlabki malumotlar berilgan. Madrasalar yuqori turuvchi o’quv muassasasi hisoblangan, qorixona va daloilxona («Daloil al-xayrot») quyi diniy xizmatchilarni tayyorlagan. XIX asrdagi Qo’qon xonlari arxivlarida beklar va xonlar saroylarida sag’ir (etm)lar uchun ochilgan maktablar haqidagi malumotlar saqlanib qolgan. Bunday maktablar davlat mablag’lari hisobiga faoliyat yuritgan. Maktab va madrasalarda ta’lim mazmuni. Duan-Beggi Medrese (in Labikhauz). Bukhara The Astrakhanid dynasty in Bukhara (in present-day Uzbekistan) during the 17th century was adept in its organization of urban space. One example is the Lab-i-Hauz complex, a trading area containing a square reservoir that provided water and served as a reflecting pool for three buildings. Among them is the khanaka, or hostel for pilgrims and travelers, built in 1619–20 by Nadir Divan-Begi, a vizier (high official) and uncle of the Bukhara ruler Imam Kuli Khan. (The madrasah mentioned in the caption is in fact an adjacent structure.) Although severely damaged over time, the facade shows traces of the once-brilliant surface of ceramic tiles that formed elaborate geometric patterns. The structure is flanked by two towers. At the top is a large stork’s nest, with stork clearly visible. The image is by Russian photographer Sergei Mikhailovich Prokudin-Gorskii (1863–1944), who used a special color photography process to create a visual record of the Russian Empire in the early 20th century. Some of Prokudin-Gorskii’s photographs date from about 1905, but the bulk of his work is from between 1909 and 1915, when, with the support of Tsar Nicholas II and the Ministry of Transportation, he undertook extended trips through many different parts of the empire. In 1911 his travels took him to an area of Central Asia then known as Turkestan, where he photographed the ancient monuments of Bukhara.1 Buxoro( Labihovuz)dagi Devonbegi madrasasi.17 asrda (bugungi kunda O'zbekiston hududida) Buxoroda Astarkhaniylar sulolasi shaharsozlik ishlari rivojlantirdi. Bunga yaqqol misol Lab-i-Hovuz majmuasidir u: savdo majmuasi,kvadrat shaklidagi hovuz, hovuzda aks etgan uch binolardan iboratmajmuadir. Mazkur binolar biri 1619-20 yilda Nodir devonbegi(bosh vazir)Buxoro hukmdori Imom quli Xonning amakisi tomonidanqurilgan ziyoratchilar va sayohatchi uchun xonahoh, masjid va savdogarlar uchun karvonsaroylardan iborat bo’lgan. Uzoq tarixiy davr mobaynida bino yemirilihiga qaramasdan sopol bo’laklariga ishlangan murakkab geometrik naqshlaro’z jilosini saqlab qolgan. Ikki minoradan iborat binoning eng tepasida katta laylak uyasi saqlangan. Mazkur ma’lumotlar Rossiya imperiyasiga 20 asrning boshida rus 1 https://www.wdl.org/en/item/5871/ Duan-Beggi Medrese (in Labikhauz). Bukhara The Astrakhanid dynasty in Bukhara (in present-day Uzbekistan) during the 17th century was adept in its organization of urban space. One example is the Lab-i-Hauz complex, a trading area containing a square reservoir that provided water and served as a reflecting pool for three buildings. Among them is the khanaka, or hostel for pilgrims and travelers, built in 1619–20 by Nadir Divan-Begi, a vizier (high official) and uncle of the Bukhara ruler Imam Kuli Khan. (The madrasah mentioned in the caption is in fact an adjacent structure.) Although severely damaged over time, the facade shows traces of the once-brilliant surface of ceramic tiles that formed elaborate geometric patterns. The structure is flanked by two towers. At the top is a large stork’s nest, with stork clearly visible. The image is by Russian photographer Sergei Mikhailovich Prokudin-Gorskii (1863–1944), who used a special color photography process to create a visual record of the Russian Empire in the early 20th century. Some of Prokudin-Gorskii’s photographs date from about 1905, but the bulk of his work is from between 1909 and 1915, when, with the support of Tsar Nicholas II and the Ministry of Transportation, he undertook extended trips through many different parts of the empire. In 1911 his travels took him to an area of Central Asia then known as Turkestan, where he photographed the ancient monuments of Bukhara.1 Buxoro( Labihovuz)dagi Devonbegi madrasasi.17 asrda (bugungi kunda O'zbekiston hududida) Buxoroda Astarkhaniylar sulolasi shaharsozlik ishlari rivojlantirdi. Bunga yaqqol misol Lab-i-Hovuz majmuasidir u: savdo majmuasi,kvadrat shaklidagi hovuz, hovuzda aks etgan uch binolardan iboratmajmuadir. Mazkur binolar biri 1619-20 yilda Nodir devonbegi(bosh vazir)Buxoro hukmdori Imom quli Xonning amakisi tomonidanqurilgan ziyoratchilar va sayohatchi uchun xonahoh, masjid va savdogarlar uchun karvonsaroylardan iborat bo’lgan. Uzoq tarixiy davr mobaynida bino yemirilihiga qaramasdan sopol bo’laklariga ishlangan murakkab geometrik naqshlaro’z jilosini saqlab qolgan. Ikki minoradan iborat binoning eng tepasida katta laylak uyasi saqlangan. Mazkur ma’lumotlar Rossiya imperiyasiga 20 asrning boshida rus 1 https://www.wdl.org/en/item/5871/ fotografi Sergey Mixaylovich Prokudin-Gorskiy (1863-1944 yy.) tomonidan taqdim etgan hisobotida aks etgan, fotograf suratga olishda maxsus effektlarldan foydalangan. Mazkur suratlarning ayrimlari tahminan 1905 yilda olingan, biroq bu suratlarning aksariyati 1909-15 yillarda podsho Nikolay II ning qo’llab quvvatlashi va transport vazirligi ko’magi imperiyaning barcha o’lkalariga uyushtirilgan sayoxatning uzaytirilgan davrida suratga olingan. 1911 yilda u O’rta Osiyoga (o’sha Turkistonga) qayta sayohat qilgan, Buxoroning tarixiy yodgorliklarini suratlga olgan. Maktablardagi talim tzimi bir qancha bosqichli va puxta tashkil etlgani bois savod o’rganish ko’p vaqtni olar edi. CHunonchi, faqatgina alifboni o’rganishga 3- 4 oydan bir yilgacha, bazida undan ham ko’p vaqt sarflanar edi. O’quvchilar dastlabki o’qish ko’nikmalarini egallaganlaridan so’ng «Haftyak»ni (fors. “Quronning ettdan bir qismi”) o’qishni boshlaganlar O’quvchilar «Haftyak»ni tugatganlaridan so’ng «CHor-kitob» (To’rt kitob)ni o’qishga kirishganlar. «CHor-kitob» fors-tojik tlida yozilgan bo’lib, uning birinchi qismida diniy marosimlar (tahorat olish, namoz o’qish, ro’za tutsh va h.q.) sheriy usulda bayon etlgan, ikkinchi qismida yuqoridagi masalalar katexizis (izoh) shaklda ancha keng yoritlgan parchalar o’rin olgan. “CHor-kitob”ning “Musulmonlikning muhim masalalari” deb nomlangan uchinchi qismi o’quvchilarni shariatning asosiy ustuni -musulmon diniy huquqlari bilan tanishtrgan. Kitobning “Pandnoma” (Nasihat kitobi) deb nomlangan va XIII asrda yozilgan to’rtnchi qismida Quroni karimdan olingan odob-axloq masalalariga oid qoidalar sheriy shaklda bayon etlgan. SHundan so’ng o’quvchilar mutlaq din masalalariga bag’ishlangan “Sabotul ojizin” kitobini o’qishni boshlaganlar. Ushbu asar ko’pincha uning muallifining nomi bilan, yani – “So’fi Olloyor” deb yuritladi. Bu sof diniy asar bo’lib, unda diniy masalalar sheriy usulda bayon qilingan. Maktabni tamomlagan o’quvchilar talimni davom ettrish uchun madrasalarga kirganlar. Madrasa odatda ikki bo’limdan, yani: quyi (ibādat al-’islām) va yuqori (masola) bo’limlardan iborat bo’lgan. Lekin barcha madrasalarda ham bo’limlar shunday nomlanmaganini qayd etsh lozim. Masalan, Buxoro madrasalarida quyi bo’lim «mushkulāt» deb yuritlgan. fotografi Sergey Mixaylovich Prokudin-Gorskiy (1863-1944 yy.) tomonidan taqdim etgan hisobotida aks etgan, fotograf suratga olishda maxsus effektlarldan foydalangan. Mazkur suratlarning ayrimlari tahminan 1905 yilda olingan, biroq bu suratlarning aksariyati 1909-15 yillarda podsho Nikolay II ning qo’llab quvvatlashi va transport vazirligi ko’magi imperiyaning barcha o’lkalariga uyushtirilgan sayoxatning uzaytirilgan davrida suratga olingan. 1911 yilda u O’rta Osiyoga (o’sha Turkistonga) qayta sayohat qilgan, Buxoroning tarixiy yodgorliklarini suratlga olgan. Maktablardagi talim tzimi bir qancha bosqichli va puxta tashkil etlgani bois savod o’rganish ko’p vaqtni olar edi. CHunonchi, faqatgina alifboni o’rganishga 3- 4 oydan bir yilgacha, bazida undan ham ko’p vaqt sarflanar edi. O’quvchilar dastlabki o’qish ko’nikmalarini egallaganlaridan so’ng «Haftyak»ni (fors. “Quronning ettdan bir qismi”) o’qishni boshlaganlar O’quvchilar «Haftyak»ni tugatganlaridan so’ng «CHor-kitob» (To’rt kitob)ni o’qishga kirishganlar. «CHor-kitob» fors-tojik tlida yozilgan bo’lib, uning birinchi qismida diniy marosimlar (tahorat olish, namoz o’qish, ro’za tutsh va h.q.) sheriy usulda bayon etlgan, ikkinchi qismida yuqoridagi masalalar katexizis (izoh) shaklda ancha keng yoritlgan parchalar o’rin olgan. “CHor-kitob”ning “Musulmonlikning muhim masalalari” deb nomlangan uchinchi qismi o’quvchilarni shariatning asosiy ustuni -musulmon diniy huquqlari bilan tanishtrgan. Kitobning “Pandnoma” (Nasihat kitobi) deb nomlangan va XIII asrda yozilgan to’rtnchi qismida Quroni karimdan olingan odob-axloq masalalariga oid qoidalar sheriy shaklda bayon etlgan. SHundan so’ng o’quvchilar mutlaq din masalalariga bag’ishlangan “Sabotul ojizin” kitobini o’qishni boshlaganlar. Ushbu asar ko’pincha uning muallifining nomi bilan, yani – “So’fi Olloyor” deb yuritladi. Bu sof diniy asar bo’lib, unda diniy masalalar sheriy usulda bayon qilingan. Maktabni tamomlagan o’quvchilar talimni davom ettrish uchun madrasalarga kirganlar. Madrasa odatda ikki bo’limdan, yani: quyi (ibādat al-’islām) va yuqori (masola) bo’limlardan iborat bo’lgan. Lekin barcha madrasalarda ham bo’limlar shunday nomlanmaganini qayd etsh lozim. Masalan, Buxoro madrasalarida quyi bo’lim «mushkulāt» deb yuritlgan. Birinchi bo’limda talabalar din ahkomlarini o’rganganlar. Ikkinchi bo’limda esa – Quroni karimga muvofiq holda bayon etlgan islomning asosiy qonunlari o’qitlgan. Bundan tashqari, arab tlshunosligi, mantq, tarix, sher yozish ilmi, metafizika va boshqa fanlar ham o’qitlgan. Madrasalarda barcha mashg’ulotlar arab tlida olib borilgan. Madrasa talabalarini shartli ravishda uchta kursga bo’lish mumkin. Birinchi, yani boshlang’ich kurs adnā (quyi), ikkinchi kurs – avsat (o’rta) va uchinchi kurs – a‘lo (yuqori) deb nomlangan. Biroq, kurslarning nomlari hamma madrasalarda ham bir xil bo’lmagan. SHu o’rinda bunday kurslarga ajratsh faqat yirik madrasalarda mavjud bo’lgani, talabalar soni 20 kishiga etmagan kichik madrasalarda esa talabalarning barchasi faqat bitta mudarrisga mashg’ulotga qatnaganlarini qayd etsh lozim. Madrasada darsni tashkil etsh tartbi quyidagicha bo’lgan: bitta darslikdagi aynan bir bobni o’rganayotgan 10-15 nafar talaba bir sinf xonasiga to’planishgan va o’zlariga oqsoqol (sardor) saylab olishgan. Bu guruh «jamoa», uning oqsoqoli esa «qori jamoa» deb nomlangan. Darsni boshlash uchun oqsoqol mudarrisning huzuriga borar va undan mazkur guruh bilan mashg’ulot o’tkazish uchun izn so’rardi. Qizlar maktabi va unda ta’lim mazmuni. Masjid va xonaqohlar qoshida ochilgan maktablarda faqat o’g’il bolalar o’qitlgan. Qiz bolalar o’z davrining o’qimishli ayollari tomonidan uylarida ochilgan maktablarda o’qitlgan. Ayol muallimani o’lkaning turli hududlarida “otnoyi”, “otnbibi”, “bibiotn”, “bibixalifa” deb ataganlar. Qizlar maktabi o’g’il bolalar maktablariga nisbatan ancha kam bo’lgan, ko’p hollarda maktabdorlarning, imomlarning xotnlari maktabdorlik qilgan. Qizlar maktabi haqida K.E.Bendrikov “Turkistonda xalq maorifi tarixidan ocherklar” asarida quyidagilarni yozadi: “Qizlar ishqiy maktublarga berilmasinlar deb, qizlar maktabida yozuvga o’rgatlmagan”. Professor U.Dolimovning fikricha, bu so’zlar haqiqatdan ancha yiroq. O’zbek xalqi – o’tmishda eng ko’p shoiralar etshtrgan xalq, agar yozuvga o’rgatlmaganida edi, podshohlar saroyiga mansub bo’lgan Gulbadanbegim, Zebunisobegim, Nodirabegimlarni qo’ya bering, XIX asrning o’zida Uvaysiy, Mahzuna, Dilshodi Barno, Muazzamxon, Muattarxon, Anbar otn, Qamarniso, Nozimaxon kabi o’nlab mashhur shoiralar qaerdan etshib Birinchi bo’limda talabalar din ahkomlarini o’rganganlar. Ikkinchi bo’limda esa – Quroni karimga muvofiq holda bayon etlgan islomning asosiy qonunlari o’qitlgan. Bundan tashqari, arab tlshunosligi, mantq, tarix, sher yozish ilmi, metafizika va boshqa fanlar ham o’qitlgan. Madrasalarda barcha mashg’ulotlar arab tlida olib borilgan. Madrasa talabalarini shartli ravishda uchta kursga bo’lish mumkin. Birinchi, yani boshlang’ich kurs adnā (quyi), ikkinchi kurs – avsat (o’rta) va uchinchi kurs – a‘lo (yuqori) deb nomlangan. Biroq, kurslarning nomlari hamma madrasalarda ham bir xil bo’lmagan. SHu o’rinda bunday kurslarga ajratsh faqat yirik madrasalarda mavjud bo’lgani, talabalar soni 20 kishiga etmagan kichik madrasalarda esa talabalarning barchasi faqat bitta mudarrisga mashg’ulotga qatnaganlarini qayd etsh lozim. Madrasada darsni tashkil etsh tartbi quyidagicha bo’lgan: bitta darslikdagi aynan bir bobni o’rganayotgan 10-15 nafar talaba bir sinf xonasiga to’planishgan va o’zlariga oqsoqol (sardor) saylab olishgan. Bu guruh «jamoa», uning oqsoqoli esa «qori jamoa» deb nomlangan. Darsni boshlash uchun oqsoqol mudarrisning huzuriga borar va undan mazkur guruh bilan mashg’ulot o’tkazish uchun izn so’rardi. Qizlar maktabi va unda ta’lim mazmuni. Masjid va xonaqohlar qoshida ochilgan maktablarda faqat o’g’il bolalar o’qitlgan. Qiz bolalar o’z davrining o’qimishli ayollari tomonidan uylarida ochilgan maktablarda o’qitlgan. Ayol muallimani o’lkaning turli hududlarida “otnoyi”, “otnbibi”, “bibiotn”, “bibixalifa” deb ataganlar. Qizlar maktabi o’g’il bolalar maktablariga nisbatan ancha kam bo’lgan, ko’p hollarda maktabdorlarning, imomlarning xotnlari maktabdorlik qilgan. Qizlar maktabi haqida K.E.Bendrikov “Turkistonda xalq maorifi tarixidan ocherklar” asarida quyidagilarni yozadi: “Qizlar ishqiy maktublarga berilmasinlar deb, qizlar maktabida yozuvga o’rgatlmagan”. Professor U.Dolimovning fikricha, bu so’zlar haqiqatdan ancha yiroq. O’zbek xalqi – o’tmishda eng ko’p shoiralar etshtrgan xalq, agar yozuvga o’rgatlmaganida edi, podshohlar saroyiga mansub bo’lgan Gulbadanbegim, Zebunisobegim, Nodirabegimlarni qo’ya bering, XIX asrning o’zida Uvaysiy, Mahzuna, Dilshodi Barno, Muazzamxon, Muattarxon, Anbar otn, Qamarniso, Nozimaxon kabi o’nlab mashhur shoiralar qaerdan etshib chiqqan?! O’rta Osiyoda faoliyat yuritgan qizlar maktabining yirik namoyondalaridan biri – Jahon Otn Uvaysiydir. O’zining butun faoliyat davomida xalqimiz orzu-umidlarini ro’yobga chiqarishga harakat qilgan Jahon otn xalqimizning oqila qizlarini tarbiyalash, go’zal hayotga erishishning birdan-bir yo’li deb o’ylab, o’zining butun umrini yosh qizlarga talim-tarbiya berish bag’ishladi. O’z maktabida qizlarga boshlang’ich talim berar ekan, Jahon Otn ularning zehnini o’strishga katta ahamiyat beradi. Otn o’z shogirdlariga savod o’rgatbgina qolmay, ular orasidan iqtdorli qizlarni tanlab sharq sheriyat bilan tanishtradi. Qizlarni nazm bo’stoniga etaklaydi. Atoqli zullisonayn shoira Dilshodi Barno 50 yildan ortq muallimalik qilib, qizlarga xat-savod o’rgatdi, tabi nazm qizlarga sheriyat ilmidan dars berdi. Dilshod o’z maktabida yosh qizlarni tarbiyalar, ularga xat-savod o’rgatar va ularni chuqur bilim egasi qilib chiqarishga intlar edi. SHu bilan birga, yosh istedodli qizlarga o’zbek, tojik mumtoz adabiyot namoyondalarining asarlarini ham o’rgatar va ularni nafosat ruhida tarbiyalab, o’z zamonasining ilg’or kishilari qilib etshtrishga harakat qilgan. Munis Xorazmiyning “Savodi ta’lim” asari – husnixatga doir dastlabki qo’llanma sifatida. Munis o’z davrining etuk murabiy shoiri sifatda bolalarning savodxonligini va husnixatni yaxshilash yo’lida ko’p izlanadi va yoshlarga husnixatdan talim berib, “bilgancha surib qalamni har yon, talim ishin aylar erdi oson” deydi. “Bilimning eshigi alifbe” deganlaridek, Muis ham talimdagi muvaffaqiyatlarning garovi savod ekanligini tushungan va shuning uchun “umumiy arqom” yozuv ilmini yaratshga bel bog’lagan. Munisning “Savodi talim” asari ana shu tarzda 1804 yil 6 dekabrda vujudga keladi. Mazkur risola nazariy malumotlar va mashqlarni o’z ichiga olgan. Risola ikki qismdan tarkib topgandir. U “Savodi talim”ning nazariy qismida o’zigacha mavjud bo’lgan bolalarga xat-savod o’rgatuvchi risolalarning barcha nuqson va kamchiliklarni ochib tashlaydi va eski risola bilan o’zi yaratayotgan risolani bir-biri bilan taqqoslab, eski risolaning o’sha kungi talablarga javob bera olmasligini ilmiy- nazariy jihatdan asoslab beradi. Risolaning ikkinchi qismida arab alifbosidagi har bir harfning yozilish uslubini marifiy-didaktk nuqtai nazardan sodda qilib tushuntrishga chiqqan?! O’rta Osiyoda faoliyat yuritgan qizlar maktabining yirik namoyondalaridan biri – Jahon Otn Uvaysiydir. O’zining butun faoliyat davomida xalqimiz orzu-umidlarini ro’yobga chiqarishga harakat qilgan Jahon otn xalqimizning oqila qizlarini tarbiyalash, go’zal hayotga erishishning birdan-bir yo’li deb o’ylab, o’zining butun umrini yosh qizlarga talim-tarbiya berish bag’ishladi. O’z maktabida qizlarga boshlang’ich talim berar ekan, Jahon Otn ularning zehnini o’strishga katta ahamiyat beradi. Otn o’z shogirdlariga savod o’rgatbgina qolmay, ular orasidan iqtdorli qizlarni tanlab sharq sheriyat bilan tanishtradi. Qizlarni nazm bo’stoniga etaklaydi. Atoqli zullisonayn shoira Dilshodi Barno 50 yildan ortq muallimalik qilib, qizlarga xat-savod o’rgatdi, tabi nazm qizlarga sheriyat ilmidan dars berdi. Dilshod o’z maktabida yosh qizlarni tarbiyalar, ularga xat-savod o’rgatar va ularni chuqur bilim egasi qilib chiqarishga intlar edi. SHu bilan birga, yosh istedodli qizlarga o’zbek, tojik mumtoz adabiyot namoyondalarining asarlarini ham o’rgatar va ularni nafosat ruhida tarbiyalab, o’z zamonasining ilg’or kishilari qilib etshtrishga harakat qilgan. Munis Xorazmiyning “Savodi ta’lim” asari – husnixatga doir dastlabki qo’llanma sifatida. Munis o’z davrining etuk murabiy shoiri sifatda bolalarning savodxonligini va husnixatni yaxshilash yo’lida ko’p izlanadi va yoshlarga husnixatdan talim berib, “bilgancha surib qalamni har yon, talim ishin aylar erdi oson” deydi. “Bilimning eshigi alifbe” deganlaridek, Muis ham talimdagi muvaffaqiyatlarning garovi savod ekanligini tushungan va shuning uchun “umumiy arqom” yozuv ilmini yaratshga bel bog’lagan. Munisning “Savodi talim” asari ana shu tarzda 1804 yil 6 dekabrda vujudga keladi. Mazkur risola nazariy malumotlar va mashqlarni o’z ichiga olgan. Risola ikki qismdan tarkib topgandir. U “Savodi talim”ning nazariy qismida o’zigacha mavjud bo’lgan bolalarga xat-savod o’rgatuvchi risolalarning barcha nuqson va kamchiliklarni ochib tashlaydi va eski risola bilan o’zi yaratayotgan risolani bir-biri bilan taqqoslab, eski risolaning o’sha kungi talablarga javob bera olmasligini ilmiy- nazariy jihatdan asoslab beradi. Risolaning ikkinchi qismida arab alifbosidagi har bir harfning yozilish uslubini marifiy-didaktk nuqtai nazardan sodda qilib tushuntrishga harakat qiladi. Muhammad Sodiq Qosh-g’ariyning “Odob as-solihin” asari – yuksak ma’naviy-axloqiy sifatlarni yorituvchi manba. Muhammad Sodiq Qoshg’ariyning “Odob as-solihin” (“YAxshi kishilar odobi”) asari kundalik turmushimizda har kuni har daqiqada bilish zarur bo’lgan turmush odobiga oid xulq-odob qoidalarining majmuidir. Asar turkiy tlda yozilgan bo’lib, muqaddima, ett bob va xotmadan iborat. Asarning muqaddimasida uning maqsadi sifatda insonga yaxshi xulq egallashi zarurligi takidlanadi va u odob qoidalarini egallab olmasa va yaxshi xulq bilan odobli va toza bo’lmasa, nafaqat o’ziga, balki butun dunyoga yomonlik tarqatadi, deydi va quyidagi masnaviyni keltradi: Adabsiz na o’zi uchun yomonlik qiladi, Balki butun dunyoga o’t qo’yadi. “Odob as-solihin” asarida bayon etlgan botniy va zohiriy qoidalar: 1. Salomlashish va ruxsat so’rash odobi. 2. Muloqot odobi. 3. Uxlash va yo’l yurish odobi. 4. Suhbatlashish odobi. 5. Er-xotn odobi. 6. Tozalik qoidalari. 7. Mehmon kutsh odobi. 8. Ziyofat va ovqatlanish odobi. 9. Safar qoidalari. harakat qiladi. Muhammad Sodiq Qosh-g’ariyning “Odob as-solihin” asari – yuksak ma’naviy-axloqiy sifatlarni yorituvchi manba. Muhammad Sodiq Qoshg’ariyning “Odob as-solihin” (“YAxshi kishilar odobi”) asari kundalik turmushimizda har kuni har daqiqada bilish zarur bo’lgan turmush odobiga oid xulq-odob qoidalarining majmuidir. Asar turkiy tlda yozilgan bo’lib, muqaddima, ett bob va xotmadan iborat. Asarning muqaddimasida uning maqsadi sifatda insonga yaxshi xulq egallashi zarurligi takidlanadi va u odob qoidalarini egallab olmasa va yaxshi xulq bilan odobli va toza bo’lmasa, nafaqat o’ziga, balki butun dunyoga yomonlik tarqatadi, deydi va quyidagi masnaviyni keltradi: Adabsiz na o’zi uchun yomonlik qiladi, Balki butun dunyoga o’t qo’yadi. “Odob as-solihin” asarida bayon etlgan botniy va zohiriy qoidalar: 1. Salomlashish va ruxsat so’rash odobi. 2. Muloqot odobi. 3. Uxlash va yo’l yurish odobi. 4. Suhbatlashish odobi. 5. Er-xotn odobi. 6. Tozalik qoidalari. 7. Mehmon kutsh odobi. 8. Ziyofat va ovqatlanish odobi. 9. Safar qoidalari.